پیشگیری از جرایم علیه امنیت در تقابل یا تعامل با حقوق بشر

زمینه و هدف: احساس ناامنی ناشی از ظهور اشکال نوین بزه کاری به ویژه در جرایم علیه امنیت، موجب اتخاذ تدابیر پیشگیرانه شده که در لوای شعار حق بر امنیت مقررات حقوق بشری را نقض می کند. از این رو، متولیان عرصه پیشگیری از جرم برای مبارزه با مرتکبان این طیف از جرایم و جلوگیری از عملی شدن اقدامات خرابکارانه آن ها به هر حربه ای متوسل می شوند و رویکرد امنیت محور را سرلوحه اعمال خود قرار می دهند. از این رو است که گفتمان دشمن مداری در جرایم علیه امنیت حاکمیت یافته است.روشتحقیق: تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی با مطالعه کتابخانه به رویکرد قوانین کیفری در پرتو پیشگیری و حقوق بشر می‌پردازد.یافته ها: نظارت های ویدئویی، شنود مکالمات تلفنی، کنترل ایمیل کاربران اینترنتی، پیام رسان ها، ارجح بودن حقوق عمومی، فراقوه ای بودن مصوبات شورای عالی امنیت ملی، نمونه هایی از این قبیل اقدامات پیشگیرانه هستند که زمینه را برای نقض برخی حقوق افراد نظیر حق بر حریم خصوصی و حقوق بشر فراهم آورده اند. از سوی الزامات حقوق بشری از قواعد آمره محسوب می‌شوند.نتیجه گیری: معمولاً موازنه میان پیشگیری از جرایم علیه امنیت و حقوق بشر، به نفع اقدامات پیشگیرانه خاتمه یافته است و جالب آنکه این اقدام نیز با توجیهی حقوق بشری، تحت عنوان تضمین حق برامنیت و ارجحیت حقوق عمومی انجام پذیرفته است که واقع ‌بینانه نیست.پیشنهاد ها: پذیرش سیاست جنایی مشارکتی و اعمال اقدامات پیشگیرانه با ظن غالب به ارتکاب جرم تنها در جرایم تروریستی و اقدامات مجرمانه مشترک قابل توجیه است و این ضابطه می بایست به موجب قانون صورت پذیرد.

Prevention of Crimes Against Security: in Violation of Human Rights or Interaction with it

Background and Aim: The insecurity feeling emanated from the emergence of new forms of delinquency, especially in crimes against security, has led to adoption of preventive measures that allegedly violate human rights regulations under the slogan of the right to security. Hence, to prevent perpetrators of this type of crime from implementation of their subversive actions, those in charge of crime prevention resort to any tactics and put the securityoriented approach at the forefront of their actions. That is why the hostile discourse has prevailed in crimes against security.Method: Utilizing library study, the present descriptiveanalytical study addresses the approach of criminal law in the light of prevention and human rights. Findings: Instances of such preventive measures are: video surveillance, eavesdropping on telephone conversations, controlling Internet users’ emails, messengers, prioritizing public rights, multiplicity of resolutions of the Supreme National Security Council. These measures have paved the way for the violation of individuals’ certain rights, such as the right to privacy and human rights, which are considered mandatory rules, as far as human rights requirements are concerned.Conclusion: The balance between the prevention of crimes against security and human rights is usually terminated in favor of preventive measures; and interestingly, this measure is also taken by the justification of human rights, as a guarantee of the right to security and the priority of public rights, which is not realistic.Suggestions: Acceptance of participatory criminal policy and enforcing preventive measures with a predominant suspicion of committing crime could be merely justified in terrorist crimes and joint criminal acts; and this criterion should be applied in accordance with the law.