مدیریت ‌تزاحمات اجتماعی ناشی از بحران در پرتوی حاکمیت قانون؛ مطالعه موردی بیماری کرونا

هدفو زمینه: در بحران‌هایی مثل انتشار پاندومی کرونا که امکانات و منابع به دلایلی کمیاب می‌شوند، افراد برای استیفای منافع به ناهنجاری روی می آورند و به تبع بحران ها تشدید شده، تاب آوری اجتماعی مختل و ابعاد امنیتی پیدا می کند. در مقابل، دولت ها برای مدیریت بحران از ابزار اعلام شرایط اضطراری، حکومت نظامی، مجازات های قاطع و محدودیت های ضروری استفاده می کنند. در ایران، این مسئله در تصور تضییع برخی حقوق و دسترسی ها موجب بروز برخی درگیری‌های اجتماعی شد که بعضاً به دادگستری خصوصی و اقدامات خودسر برخی انجامید. سوال مقاله عبارت است از این‌که: «چگونه می‌توان در یک نظام قانونمند، از بروز تزاحمات اجتماعی جلوگیری کرد و مانع ناهنجاری در جریان بحران‌ها از جمله بحران بیماری‌های واگیردار شد؟».روش تحقیق: روش تحقیق در این مقاله، گردآوری کتابخانه ای است و روش تحلیل، توصیفی محسوب می شود. هدف این پژوهش «بررسی رابطه عملکرد دولت و بروز ناهنجاری های اجتماعی در ایام وضعیت های اضطراری سلامت از جمله کرونا» به جهت «ارائه راه‌کار های حقوقی (اعم از وضع یا اجرای قانون) پیشگیری از ناهنجاری های اجتماعی» است.یافته ها و نتیجه‌گیری: تحقیقات نشان می دهد بروز ناهنجاری اجتماعی در شرایط مفروض، به دو عامل بازمی گردد: اول ادراکات اجتماعی مردم از دسترسی نابرابر ایجاد شده در اثر عملکرد دولت؛ و دوم نظام مدیریت وضعیت اضطراری مستقرشده توسط دولت.پیشنهاد مقاله این است که دولت باید با شفافیت خبری و وضع و اجرای قانون در برخی عرصه های ارائه حمایت های اقتصادی و خدمات اجتماعی، ضمن تضمین حقوق بنیادین افراد و دسترسی برابر افراد به امکانات اساسی، از تزاحمات اجتماعی جلوگیری کند.

Management of Social Harassment Caused by the Crisis in the Light of the Law Prevalence (Case study: COVID19 Disease)

Background and aim: In crises such as the spread of the Corona pandemic, where facilities and resources become scarce for various reasons, people turn to anomalies to pursue benefits, and consequently the crises are intensified, social resilience is disrupted and is associated with security dimensions. In contrast, governments use some tools to manage the crisis: declaring a state of emergency, curfew, decisive punishment, and essential restrictions. In Iran, this issue led to some social disputes in the notion of spoiling of some rights and accesses, some of which led to private justice and selfwilled actions, while the government could prevent it. The question raised in the article is: In a lawabiding system how could we prevent social unrest and how could we prevent anomalies during crises such as crisis of contagious diseases?Method: The research method in this article is library collection and the analysis method is of descriptive type. The present study aims to investigate the relationship between government performance and emergence of social anomalies in times of health emergencies, including Corona in order to provide legal solutions (whether enacting law or enforcing law) to prevent social anomalies.Findings and Conclusion: Researches show that the emergence of social anomalies under the assumed conditions goes back to two factors: first, people’s social perceptions of unequal access created due to government performance; second, the emergency management system deployed by the government. The article proposes that the government should prevent social harassment through news transparency and enactment and enforcement of law in some areas of economic support and social services, while guaranteeing the fundamental rights of individuals and their equal access to basic facilities.