عوامل اجتماعی موثر بر بروز خشونت در فضای عمومی شهر تهران

خشونت یکی از مهمترین عواملی است که تهدید جدی برای سلامتی و حقوق افراد جامعه محسوب می شود و پیامدهای منفی جبران ناپذیری دارد. پژوهش حاضر به دنبال بررسی ارتباط بین متغیرهای احساس محرومیت اجتماعی، مدارای اجتماعی و سرمایه اجتماعی و همچنین شاخص های آنها به عنوان متغیرهای مستقل و بروز خشونت به عنوان متغیر وابسته می باشد. روش پژوهش حاضر پیمایش و ابزار تحقیق پرسشنامه است. جامعه آماری شامل شهروندان 18 تا 65 سال شهر تهران بوده که تعداد 400 نفر از آنها با استفاده از فورمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که بین محرومیت اجتماعی و شاخص های آن(ازخودبیگانگی، انزوای اجتماعی و عدم رضایت از زندگی)با بروز خشونت از سوی پاسخگویان ارتباط مثبت و مستقیم وجود دارد. همچنین بین مدارای اجتماعی و شاخص های آن (مدارای عمومی، مدارای قومی، مدارای دینی، مدارای ملیتی) و سرمایه اجتماعی و شاخص های آن(اعتماد و مشارکت) با بروز خشونت ارتباط منفی و معکوس وجود دارد. بنابراین تمامی فرضیه های پژوهش تایید می شوند. نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری (amos)نیز نشان دادند که متغیر مستقل مدارای اجتماعی با ضریب(49/ 0-) بیشترین تاثیر را بر میزان خشونت داشته است. همچنین متغیرهای احساس محرومیت اجتماعی با ضریب تاثیر(44/ 0) و سرمایه اجتماعی با ضریب تاثیر(39/ 0-) بر متغیر خشونت تاثیرگذار بودند