مسیولیت مدنی تولیدکنندگان و عرضه کنندگان مواد خوراکی معیوب در حقوق ایران

یکی از اهداف اصلی سیاست‌های توسعه در جوامع مختلف ایجاد امنیت غذایی است. پژوهش‌های گسترده در سطح جهان نقش تغذیه در سلامت، افزایش کارایی و توسعه اقتصادی را به‌ویژه در دو دهه اخیر ثابت کرده است. با توجه به اینکه دسترسی به غذای سالم و کافی از حقوق اولیه انسان است، دولت‌ها به تامین امنیت غذایی مکلفند. مسیولیت تولیدکنندگان مواد خوراکی به عنوان شاخه‌ای از مسیولیت مدنی، مراحل متعددی را می‌گذراند که از مبنای مسیولیت قراردادی شروع، و به مبنای مسیولیت محض منتهی می‌شود. مشکلات و عوامل متعددی در روند تولید و عرضه مواد خوردنی و آشامیدنی دخالت دارد که سلامتی و تندرستی انسان را تهدید می‌کند و مسیولیت ایجاد می‌کند که مسیولیت هر یک تابع قواعد خاص است. به همین جهت، مطالعه شیوه‌های مبارزه حقوقی و کارایی حربه قانونگذار در این زمینه، از ضرورت‌های زندگی کنونی است.