مطالعه تطبیقی تزاحم حقوق اشخاص ثالث با اعمال مالکیت فکری در محیط مجاز

چکیدهاعمال حق مالکیت فکری و حق تحقیق درباره ادعای نقض آن و تسهیل احقاق حق خواهان، به صدور قرارهای حمایتی نیاز دارد. این کار، بیشتر برای جلوگیری از نابودی ادله و شواهدی است که میتواند در اثبات حق خواهان موثر باشد. این امر به وضوح، حریم خصوصی اشخاص موضوع تحقیق و اشخاص ثالث را در مخاطره قرار میدهد. بنابراین، مسیلهاین است که در جریان اجرای حق اعمال مالکیت فکری، چگونه میتوان از حق حریم خصوصی اشخاص ثالث حمایت کرد. به نظر میرسد دادگاهها هنگام تحقیقات قضایی، ضمن اهتمام به احقاق حق مالکیت فکری و اجرای آن در محیط مجازی، باید هم زمان، آثار ضمنی آن را بر حریم خصوصی اشخاص ثالث و غیرمرتبط به پرونده بررسی کنند، سپس، قرار مقتضی را صادر کنند. در حقوق کامنلا، در این زمینه دو قاعده بسیار مهم و متمایز وجود دارد، اول، قراری با ماهیت دستور موقت، معروف به «قرار آنتون پیلر»، برای «کشف هویت»، و دوم، قاعده مندرج در پرونده «نورویچ فارماکال» که درباره «افشای هویت» بهکار میرود. بازنگری در معیارها و شرایط صدور دستور تحقیقات مقدماتی، تمایز بین افشای هویت و اطلاعات، محدودکردن دامنه کشف هویت و اطلاعات و احتیاط در صدور دستورهای سیار از جمله تلاشهایی است که برای حفظ حریم خصوصی و تعدیل قواعد یادشده انجام گرفته است. در حقوق ایران نیز، گردآوری اطلاعاتی که در اختیار واسطهها قرار دارد، بدون بهکارگیری دستورهای قضایی، در زمره جرایم مرتبط با رهگیری ارتباطات بهشمار میرود و رهگیری، افشا یا بهکارگیری محتوای ارتباطات، خلاف اصل در شرایط خاص و محدود مجاز تلقی شده است.