ملکیت و منفعت طبیعی پول نظریه‌ای برای اصلاح نظام بانکداری

ارمغان قانون عملیات بانکیِ بدون ربا مصوب 10/06/1362 چیزی جز معاملات صوری برای بانکداری نبود. طراحان این قانون بدون درک ماهیت بانکداری ساختاری را بنا نهادند که بانک برای کسب سود به ‏عنوان یک تاجر همچون بنگاه‌دار عمل کند؛ ساختاری که مغایر با کارکرد و تخصص بانکداری است. چنین ساختاری ریشه در دیدگاهی دارد که تمایزی میان «منفعت طبیعی پول» و «ربا» قائل نیست. در این نوشتار این دیدگاه مورد ارزیابی قرار می‏گیرد و اثبات می‏شود که در ظرف زمان حسب سیر طبیعی امور به پول منفعت تعلق می‏گیرد؛ «منفعتی» که متمایز از «ربا» و «کاهش قدرت خرید پول» است. بنابراین وجوه سپرده‏گذار به بانک تملیک و بانک «مالک» وجوه سپرده‌شده می‏شود و بانک‏ها می‏توانند بدون اینکه خود را درگیر عقود بدون محتوا کنند مبتنی بر قراردادِ سپرده‏گذاری منفعت پول را به سپرده‏گذار پرداخت و مبتنی بر قراردادِ وام اصل و منفعت پول را از گیرنده‌ تسهیلات دریافت کنند.

ownership and natural benefit of money: a theory to reform the banking system

resulting law on banking operations without usury, approved on 10/06/1362, was not part of formal transactions for banking. the designers of this law, without understanding the nature of banking, built a structure where the bank acts as a businessman to earn profit. a structure that is contrary to the function and expertise of banking. such a structure is rooted in a view that does not distinguish between natural interest of money and usury. in this article, this point of view is evaluated, and it is proved that money is assigned to that benefit in the course of time according to the natural course of affairs; benefit that is different from usury and decreasing the purchasing power of money. therefore, the depositor’s money is deposited to the acquiring bank and the owner bank of the deposited funds, and the banks can pay the interest of the money to the depositor without involving themselves in contentless contracts based on the deposit agreement. based on the loan contract, they can receive the principal and interest from the recipient of the facility.