اخلاقی بودن مسئولیت مدنی محض

اساس اخلاق عدالت است و عدالت نیز ایجاد تعادل میان همه‌ ارزش‌ها و اهداف است. در حوزه‌ مسئولیت مدنی، قاعده‌ای اخلاقی خواهد بود که مجموع اهداف مسئولیت مدنی را بهتر تامین کند. بر این ‌اساس، در مواردی که مسئولیت محض بتواند اهداف مسئولیت مدنی را بهتر برآورده سازد اعمال آن کاملاً اخلاقی خواهد بود. هدف از تحمیل مسئولیت مدنی تنبیه و مجازات نیست؛ بلکه بازگرداندن طرفین به وضعیت متعادل قبل از وقوع حادثه است. از این ‌رو، سوءنیت و تقصیر از جمله شروط الزامی در مسئولیت عامل زیانی که این تعادل را به هم زده نیستند. در برخی موارد، هم در مسئولیت محض هم در مبنای تقصیر، مسئولیت به شخصی تحمیل می‌شود که تقصیری مرتکب نشده است. در مواردی که هیچ‌یک از طرفین مرتکب تقصیر نشده باشند تقصیر نمی‌تواند عاملی برای تخصیص مسئولیت باشد. در این شرایط، آنچه می‌تواند تحمیل هزینه‌ها را بر یکی از طرفین توجیه کند رابطه‌ سببیت و انتسابی است که میان فعل و خسارت وجود دارد.

the morality of strict tort liability

the basis of morality is justice. justice is also a balance between all values and goals. in the law of torts, a rule that better meets the overall objectives of the law of torts would be moral. accordingly, in cases where strict liability can better meet the objectives of the law of torts, its application will be entirely moral. the purpose of imposing tort liability is not to punish, but to return the parties to a balanced situation that the parties had before the incident. therefore, in the injurer’s liability who upset this balance, malice and negligence are not among the necessary conditions. in some cases, either strict or negligence liability regime, liability is imposed on a person who has not committed a fault. in cases where neither party has committed a fault, the fault cannot be a factor in assigning liability. in these circumstances, what can justify the imposition of costs on one of the parties, the injurer, is the causal and attributive relationship that exists between the action and the damage.