شکایت از رای مدنی در خلال مهلت طریقۀ شکایت دیگر و مقولۀ اسقاط حق شکایت

ممکن است شخصی حق داشته باشد از یک رای به چند طریق شکایت کند. این طرق شکایت عادی و فوق‏العاده طی اصولی در کنار یا به دنبال هم هستند. اسقاط این حق شکایت بر اساس اصول شناخته‏شده دادرسی میسر است. اما، درباره نحوه و هنگامه اسقاط و برخورد آن با صلاحیت و اختیار توصیف دادگاه مرجوع‏الیه در تفسیر قوانین نزد دکترین و رویه دادگاه‏ها اختلاف‏هایی وجود دارد. برخی آن را ضمناً قابل اسقاط می‏دانند، برخی شعب فقط به اسقاط صریح ترتیب اثر می‏دهند، و بعضی شعب دیوان عالی کشور نیز هیچ‌یک را قابل پذیرش نمی‏دانند. در این پژوهش بحث‏ها و استدلال‏های دکترین و رویه قضایی تحلیل می‏شود. به باور نگارنده حق شکایت از رای حقی از حقوق شخصی‌ آیینی و قابل اسقاط است. اما، به منظور اجتناب از بروز ابهام در اعمال آیین دادرسی، اسقاط الزاماً باید صریح باشد و اعمال یک طریقه شکایت در مهلت طریقه شکایت دیگر اسقاط ضمنی حق آن طریقه نیست. تحلیل رابطه میان انواع طرق شکایت از رای در تبیین مواضع دادگاه‏ها و رسیدن به نظریه مقبول که با ماهیت دادرسی مدنی هم‌سو باشد اهمیت دارد.

Attack on Judgment in Period of other Way of Attack & Renunciation

It is possible that one has right to attack on a judgment in many ways. These ways are ordinary or extraordinary ways that have their place alongside each other according to principles. Renunciation of these ways is generally possible. Nonetheless, between courts and tribunals we can see some conflicts about the way and methods of renunciation. Some courts have accepted the explicit renunciation of right of attack and some chambers of our Supreme court have rejected the express renunciation. We believe that the right of attack on a judgment is a subjective right that shall be renounced expressly. The relation between ways of attack on judgment is necessary for determining courts’ view and achieving an acceptable theory which is in line with nature of civil procedure.