ماهیت نامتجانس بهبود موقعیت زنان در ایران

بهبود موقعیت زنان در شرطی لازم برای توسعه پایدار می باشد . جهت نیل به چنین توسعه ای ، تلاش زیادی ، چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی ،‌ برای توانمند سازی زنان انجام گرفته است . بر اثر تحولات و تغیرات اقتصادی و اجتماعی ،‌موقعیت زنان در ایران در دهه های اخیر بهبود قابل توجه ای را نشان میدهد . اگرچه این بهبود ، همچنین ،‌برای مردان نیز صادق است . شدت و قدرت بیشتر آن برای زنان ( در بعضی از بخش های زندگی آنها ) ،‌به کمتر شدن شکاف جنسیتی در وضعیت اقتصادی و اجتماعی بین مردان و زنان منجر شده است . این مقاله بر آن است تا با استفاده از داده های سرشماری ( از سال 1345) و سایر منابع (‌طرح آمارگیری از ویژگیهای اقتصادی و اجتماعی خانوارها در ایران توسط مرکز آمار ایران در سال 1380 انجام شده است . ) بهبود موقعیت زنان را در مقایسه با مردان مورد تجزیه و تحلیل قراردهد . یافته ها بهبود بیشتر موقعیت زنان در زمینه های آموزش ، بهداشت و تصمیم گیری در خانواده را نشان می دهد . با این وجود موقعیت زنان بر حسب مشارکت اقتصادی ،‌اجتماعی و سیاسی در جامعه تغییر چندانی را به دنبال نداشته است . تلاش در جهت افزایش عدالت جنسیتی در خانواده ها ، سیاستهای جمعیتی و توسعه ای دولت جهت افزایش توانمندی زنان ،‌ تاکید ویژه دین اسلام بر رعایت حقوق زنان و عدالت زنان می باشند . ماهیت نامتجانس این توانمند سازی می تواند عواقب متعددی را به همراه داشته و راهکارهای متفاوتی را مطالبه کند . زنان توانمند از طریق افزایش مهارتها ، تخصص ها و ایده های نو ، در طلب مشارکت بیشتر اقتصادی و اجتماعی خواهند بود . با توجه به مشارکت کم آنها ، بستر سازی حضور چنین حجم بزرگی از جمعیت نیازمند تغییرات ساختاری در شرایط اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جامعه است . توانمندی بیشتر زنان ، در عوض ، این بستر سازی را تقویت خواهد کرد . این تعامل به سطوح بالاتری ازبرابری جنسیتی و توانمند سازی آنان ، با توجه به اهداف متوسط هزاره ،‌منجر خواهد شد .