آگاهی از نابرابری های جنسیتی: مدلی برای سنجش میزان شناخت از نابرابری های جنسیتی

رویکردهای معاصر گرچه به تضعیف هویت و آگاهی طبقاتی رای می دهند در مقابل به تقویت جنسیت به عنوان جنبه فعال و سیاسی آن می پردازند . رشد آگاهی در زنان و هویت یابی زنانه بخشی از درگیری آنها در تعاملات اجتماعی و حوزه عمومی و بخش دیگر به فعالیتهای آگاهی بخش جنبش های زنان نسبت داده می شود . باور عمومی بر این است که حتی زنانی که به نحوی این حرکت را رد می کند ، به خاطر سطح بالای باخبری از مسایل جنسیتی توسط رسانه ها و یا سایر مراجع و منابع اطلاع دهنده ،‌هویت جنسیتی فعالی را از خود بروز می دهند . در شکل گیری آگاهی بر مولفه های ساختاری و جمعیتی ،‌تجربیات زنانه و تمایلات ایدئولوژیک تاکید می شود . نقش پیش داروی های ایدئولوژیکی ، شرایط زندگی دوران کودگی و بزرگسالی ، جامعه پذیری فرهنگی و جنسیتی ،‌منابع اعتباری مانند تحصیلات ،‌روابط خانوادگی و میزان قدرت زنان در خانواده و اجتماع از طریق دست یابی به سرمایه ها و منابع ارزشمند ،‌همگی و در کنار بسیاری از متغیرهای دیگر در شکل گیری آگاهی و شناحت جنسیتی مهم قلمداد شده است . اما علی رغم طرح مساله زنان به عنوان یک گروه اجتماعی و فرض رشد آگاهی جامعه نسبت به نابربرای ها و شکاف جنسیتی و بازتعریف هویت زنانه ‌،هنوز دقیقا مشخص نشده است که در ذهنیت فرهنگی جامعه و خصوصا زنان در مورد آن چه می گذرد . زنان ایرانی با پیشینه های مختلف ، موقعیت خود را در سلسله مراتب اجتماع و در خانواده چگونه ارزیابی می کنند . در این مقاله ابتدا به چگونگی شکل گیری آگاهی از نابرابریهای جنسیتی ، مراحل آن وباز تعریف هویت جنسیتی پرداخته می شود و سپس مدلی نظری برای تبیین آگاهی جنسیتی پیشنهاد می شود .