فمینیسم و رمانتیسم

فمینیسم به عنوان یک جنبش اجتماعی برای دفاع از حقوق زنان ،‌یا آنچه این پنداشته شده ، عموما به مکاتب و جریانهای مسلط فکری هم عصر خود متکی بوده است . موارد مشهور آن تاثیر پذیری موج اول از لیبرالیسم و موج دوم از چپ جدید است . اما موارد باریک تری هم وجود دارد که در عین اهمیت داشتن ، کمتر به چشم می خورد . بورژوازی مدرن که خود متکی به ارزشهای برابری و آزادی بود ، حاضر بود این ارزشها را به حوزه زنان تسری دهد و این در میان جنبش زنان ، نوعی سرخوردگی ایجاد می کرد . اوجگیری گرایش هنری - فلسفی رمانتیک که خود را در تعارض با ارزش های روشنگری چون عقلانیت و پیشرفت تعریف می کرد ، باعث شد که برخی از فمینیستها ، به آن به عنوان یک راه حل نگاه کنند . رمانتیسم ، احساس را می ستود و گذشته را بزرگ می داشت و این مبنای الهامی شد . برای برخی فمینیست ها که به جای تلاش برای اثبات تساوی قدرت عقلی زنان ومدران و ضرورت حرکت زنان پا به پای مردان ، بر اهمیت احساس زنانه و برتری آن تاکید کنند و نیر فرضیه وجود گذشته ای طلایی به نام عصر مادرسالاری را جدی بگیرند ، و درپی تجدید حیات آن باشند . به نظر می رسد رمانتیسم گرچه به عنوان یک واکنش در مقابل مصائب عقلانیت و توسعه مدرن قابل درک است ، اما راه حل مشکلات دنیای جدید نبود ؛ همین داوری در مورد فمینیسم الهام گرفته از آن هم صادق است .