فقر زنان سرپرست خانوار

پارادایم جدید فقربه عواملی که در تایید محرومیت زنان سرپرست خانوار مطرح شده پرداخته است : جنسیت و در پی آن ، محرومیت از منابع ؛‌ طرح این پرسش را ضروری می سازد که آیا این زنان فقیر ترین فقرا هستند ؟ بررسی تعمیم پذیری این مفهوم در ایران هدف این مقاله است . داده های قابل دسترسی در سطح کلان ملی در دو زمینه فقر مطلق و نسبی در سه مقطع از یک دوره 10 ساله - 1370 تا 1380- تجزیه و تحلیل شده است . اصلی ترین یافته های پژوهش نشان می دهد که همواره سهم فقر زنان سرپرست خانوار بیشتر از مردان سرپرست خانوار بوده است و زن بودن احتمال قرار گرفتن در دایره فقر را افزایش میدهد ، اما شکاف و فاصله بین این دو گروه به مرور زما افزایش یافته است . گرچه فقر زنان سرپرست خانوار در شهر روند نزولی داشته اما زنان بی سواد و کم سواد در مناطق شهری به شدت در معرض فقر قرار داشته اند . با افزایش تعداد شاغلان در خانوار ، خطر قرار گرفتن خانواردر فقیر ترین گروه ها کاهش می یابد .زنان سرپرست خانوار به دلیل بی سوادی ، داشتن خانوارهای کوچک و تعاد شاغلان کمتر درخانوار جزوفقیرترین فقرا هستند .