مقایسه اثر روش لیزر دایود و برش جراحی در فرنکتومی فرنوم لبیالبر میزان رضایت‌مندی بیماران: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه و هدف: فرنوم یک طناب بافتی منعطف است که باعث محدودیت در حرکت گونه و لب می‌شود. اگر چسبندگی فرنوم به طرف لبه لثه آزاد ادامه یابد مسائلی نظیر کشیده‌شدن عضله و ایجاد دیاستم را در پی دارد. در این زمان جراحی فرنکتومی تجویز می‌شود که به دو صورت جراحی کانونشنال و‌ اخیراً ‌لیزر صورت می‌گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر روش لیزر دایود و روش کانونشنال در فرنکتومی فرنوم لیبیال بر عوارض و میزان رضایت‌مندی بیماران است.روش بررسی: در اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ کارآزمایی بالینی 20 بیمار 16 تا 40 سال با فرنوم لبیال نوع نفوذ به پاپیلا، ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺮاﺣﻲ ﻓﺮﻧﻜﺘﻮﻣﻲ، ﭘﺲ از ﺗﺎیید ﻓﺮم رﺿﺎﻳﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ، ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. بیماران به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره تقسیم شدند. گروه a با روش کانونشنال و گروه b با روش لیزر دایود (biolase آمریکا‌) ‌درمان شدند. حین جراحی و پس از جراحی پارامترهای مختلفی مانند درد‌، خونریزی، رضایت‌مندی بیماران در فواصل یک، سه و هفت روز و یک‌ماه توسط ابزارهایی از جمله نمودار vas و مشاهده و رتبه‌بندی‌های استاندارد ارزیابی شد و سطح معنا‌داری‌ 0.05 >p ‌در نظر گرفته شد.یافته‌ها: شدت خونریزی در دو گروه تفاوت معناداری داشت. در گروه کانونشنال شدت خونریزی بیش‌تر بود. میانگین شدت درد بیماران در حین جراحی در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (0.190=p ) اما شدت درد در دو گروه در روز سوم (0.002= p) و روز هفتم (0.001=p ) در دو گروه تفاوت معنی‌دار داشت. به طوری که در گروه لیزر به طور معنی‌داری از ‌گروه کانونشنال کمتر بود. به طور کلی میزان رضایت‌مندی بیماران به طور معناداری در روش لیزر بیش‌تر بود (0.001 >p ).نتیجه‌گیری: لیزر دایود از لحاظ درد و خونریزی و به طور کلی رضایت‌مندی بیمار روش بهتر و موثرتری در مقایسه با روش کانونشنال می‌باشد.