تاثیر مقادیر مختلف کرم پرتار در جیره غذایی مولدین میگوی سفید غربی بر رشد، بازماندگی و مقاومت لاروهای حاصل در برابر استرس‌های محیطی

مطالعه حاضر با هدف استفاده از کرم پرتار perinereis nuntia در جیره مولدین میگوی سفید غربی و بررسی بازماندگی، رشد و مقاومت پست‌لارو 15 روزه در برابر استرس‌های محیطی شوری، دما و فرمالین در مرکز بازسازی ذخایر آبزیان کلاهی در استان هرمزگان انجام شد. سه تیمار آزمایشی با سه تکرار تعیین گردید. لاروهای حاصل از مولدین تغذیه شده با اسکویید، ملالیس و جگر گاو در تیمار یک، اسکویید، ملالیس، جگر گاو و 8% کرم پرتار در تیمار دو و اسکویید، ملالیس، جگر گاو و 12% کرم پرتار در تیمار سه قرار گرفتند. شاخصهای رشد (طول کل و وزن تر) لاروها بررسی شده و جهت تعیین مقاومت در برابر استرس‌های محیطی، لاروها بمدت 30 دقیقه در معرض شوری (10،20، 40 و 50 قسمت در هزار)، دما (10، 20، 40 و 50 درجه سانتیگراد) و فرمالین (100 قسمت در میلیون) قرار گرفتند و میزان بازماندگی محاسبه شد. بیشترین و کمترین میانگین طولی و وزنی بترتیب متعلق به تیمار سه و تیمار یک بود و تیمار یک با سایر تیمار‌ها دارای تفاوت معنی‌دار بود (05/0 > p). در مقاومت به استرسهای محیطی، بیشترین بازماندگی در تیمار سه و کمترین بازماندگی در تیمار یک بود. بازماندگی لاروها بین تیمارهای مختلف در تستهای شوری و فرمالین تفاوت معنی‌داری نداشت اما تیمارهای دو و سه در تستهای دمایی 10 و 50 درجه بازماندگی بیشتری نسبت به تیمار یک داشتند (05/0 > p). طبق نتایج، استفاده از کرم پرتار p. nuntia در جیره غذایی مولدین میگوی سفید غربی می‌تواند باعث افزایش شاخص‌های رشد و مقاومت لاروها در برابر استرس‌های محیطی شود