افزایش زمان ماندگاری خاویار ایرانی با استفاده از لفاف‌های نانو نقره برپایه دی اکسید تیتانیوم و تعیین میزان باقی‌ماندگی ذرات به روش تیتراسیون

نانوپکیجینگ یکی از راهکارهای جدید بسته بندی برای افزایش کیفیت و امنیت مواد غذایی است که استفاده از پوشش های بسته بندی نانو تحولی بزرگ در صادرات محصولات فسادپذیر است. در این تحقیق تعداد38بسته خاویار (5گرمی)که به ترتیب4 بسته در پوشش های عاری از نانو 4 بسته در پوشش های ppm 6000 با پایه نانوسیلور و 4بسته در پوشش های ppm 5000 با پایه نانوسیلور و 4بسته در پوشش های ppm 4000 با پایه نانوسیلور و 4بسته در پوشش های ppm 2000 با پایه نانوسیلور و 4بسته در پوشش های ppm 1000 با پایه نانوسیلور در دوتکرار مورد بررسی باکتریایی و قارچی قرار گرفتند.بعد از انجام آزمایشات میکروبی و بعد از تهیه گسترش و رنگ آمیزی گرم و تشخیص باکتری گرم مثبت از نظر مورفولوژی بررسی و رنگ آمیزی گرم و برای یررسی بیشتر و تعیین نوع باکتری و قارچ بر روی محیط های اختصاصی برده و کشت گردیده شد که بعد از بررسی 24 ساعت، استافیلوکوکوس اوریوس و اشرشیا کلی و آسپرژیلوس فلاووس و پنی سیلیوم در نمونه های عاری از پوشش نانو مشاهده گردیده شد و لیکن در پوشش پوشش های ppm 5000 و 6000 بصورت معنی داری در کاهش رشد قارچی و باکتریایی موثر بوده، در نهایت به روش تیتراسیون به بررسی میزان نقره موجود در خاویارهای بسته بندی شده پرداخته شد که از طریق تیتراسیون با دستگاه تیترازور و اسید سولفریک غلیظ، میزان باقی ماندگی نقره معادل صفر درصد بود.استفاده از پوشش های ppm 5000 و 6000 با pv کمتر از 05 /0 بصورت معنی داری در کاهش رشد قارچی و باکتریایی موثر بوده، لذا با توجه به نتایج بدست آمده و عدم رهاسازی ذرات نانو به درون خاویار می توان از این فن آوری جهت افزایش زمان ماندگاری این محصول ارزنده وهمچنین ارتقا صادرات در دنیا استفاده نمود.