مطالعه اثرات محافظتی کویرستین بر آسیب روده باریک، ناشی از متوترکسات در موش صحرایی

آسیب روده یکی از مهمترین اثرات سمی متوترکسات می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر محافظتی کویرستین بر آسیب روده باریک ناشی از متوترکسات در موش صحرایی می باشد. تعداد 36 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه برابر تقسیم شدند. گروه اول شاهد سالم بود. به گروه دوم فقط کویرستین (mg/kg 15) به طور داخل صفاقی به مدت 15 روز متمادی تزریق شد. به گروه سوم تک دوز متوترکسات (mg/kg 20) در روز پانزدهم به طور داخل صفاقی تزریق شد. به گروه چهارم علاوه بر متوترکسات، کویرستین نیز تا زمان معدوم سازی موش ها تزریق شد. همه موش ها 4 روز پس از تزریق متوترکسات جهت آسیب شناسی بافتی و ارزیابی فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر بافتی گلوتاتیون احیا ، مالون دی آلدیید، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز آسان کُشی شدند. در مشاهدات ریزبینی، ژوژنوم گروه تیمار با متوترکسات، کوتاه و کُند شدگی شدید پرزها، ارتشاح سلول های آماسی، خونریزی زیر غشا پایه و نکروز سلول های پوششی را نشان داد، در حالی که کویرستین آسیب ژوژنوم را کاهش داد. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر گلوتاتیون احیا ، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه تیمار با متوترکسات کاهش یافت ولی به طور معنی‌داری (000/0=p) در گروه تیمار با کویرستین و متوترکسات افزایش یافت. کویرستین مقدار مالون دی آلدیید را که در اثر تیمار با متوترکسات افزایش یافته بود به طور معنی داری (000/0=p) کاهش داد. نتایج نشان داد کویرستین با خواص آنتی اکسیدانی خود روده باریک موش های صحرایی را از آسیب ناشی از متوترکسات محافظت کند.