بررسی تغییرات NGAL در مقایسه با برخی بیومارکرهای معمول آسیب حاد کلیه متعاقب تجویز سیسپلاتین در سگ

مطالعه حاضر جهت بررسی تغییرات پلاسمایی و ادراری ngal در سگ‌های با آسیب حاد کلیوی بدنبال تجویز سیسپلاتین و مقایسه آن با اوره و کراتینین سرم خون صورت گرفت. به منظور انجام این مطالعه، از10 قلاده سگ نر بالغ نژاد مخلوط در دو گروه آزمایش (7 قلاده) و کنترل (3 قلاده) استفاده گردید. به حیوانات گروه آزمایش، سیسپلاتین با دوز 75/0 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن برای 5 روز متوالی به صورت داخل وریدی تزریق گردید. ادرار و خون هر دو گروه در روزهای صفر(قبل از تزریق)،1 (ساعات 2،1 و 4 پس از تزریق ) 2، 3، 4، 7 ،10، 14 و28 جمع آوری شدند. در حیوانات آزمایش و کنترل میانگین سطوح کراتینین سرم در روز صفر به ترتیب 66/0 و 94/0 میلی-گرم به ازای هر دسی لیتر سرم بود. از روز 2 به بعد کراتینین سرم در حیوانات گروه آزمایش تغییرات معنی داری یافت و در روز پایانی مطالعه میانگین آن در گروه های آزمایش و کنترل به ترتیب 35/1 و 00/1 میلی گرم به ازای هر دسی لیتر سرم بود. ngal پلاسمایی و ادراری 2 ساعت پس از اولین تزریق سیسپلاتین افزایش یافتند که در مورد ngal پلاسمایی میزان آن پس از 24 ساعت کاهش یافت و به مقدار اولیه خود در روز صفر نزدیک شد ولی ngal ادراری 24 ساعت پس از تزریق اول، کاهش نیافت. نتایج این مطالعه نشان داد که متعاقب تجویز سیسپلاتین در سگ، میزان ngal پلاسمایی و ادراری در زمانی خیلی سریعتر نسبت به اوره و کراتینین بالا رفته و ارزش تشخیصی بهتری جهت ارزیابی عملکرد کلیه ها دارد.