پاتوژن های باکتریایی غالب ‌مراکز تکثیر و پرورش میگوی کشور

هدف از انجام این مطالعه شناسایی و پراکنش باکتری‌های مراکز تکثیر و پرورش میگوی کشور بوده است. در این مطالعه که طی سالهای 1386 لغایت 1389 از یازده مرکز تکثیر میگوی کشور و شانزده استخر پرورشی ازهشت مزرعه در استان‌های خوزستان، بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان از مراکز تکثیر از مولدین، ناپلی، زوا، مایسیس و پست لارو و از مزارع پرورش در ابتدا و انتهای فصل انجام شد تعداد ده میگو برای بررسیهای باکتریایی نمونه گیری گردید. برای شمارش تعداد باکتری‌های کل در محیط tsa و جهت شمارش تعداد ویبریوها از محیط tcbs استفاده گردید و نهایتا شمارش کلونیهای رشد کرده با استفاده از تستهای بیوشیمیایی از طریق شناسایی تفریقی باکتری‌ها اقدام گردید. در استان خوزستان 15 جنس و گونه باکتری جدا گردید که مهمترین آنها ویبریو آلژینولتیکوس، ویبریو پروتیولتیکوس، ویبریو اسپلندیدوس و در استان بوشهر 14گونه ویبریو که مهمترین آنها شامل ویبریو آلژینولتیکوس، ویبریو ولنیفوکوس، ویبریو پاراهمولتیکوس، ویبریو هارویی و ویبریو فلاویالیس می باشد. در استان هرمزگان 7 گونه باکتری شناسایی شده‌اند که مهمترین آنها ویبریو پاراهمولتیکوس، ویبریو ولنیفوکوس و ویبریو آلژینولتیکوس می باشد و در استان سیستان و بلوچستان 14 گونه باکتری جداسازی شده که مهمترین آنها عبارتند از ویبریو آلژینولتیکوس، ویبریو ولنیفوکوس، ویبریو پاراهمولتیکوس، و ویبریو فیشریز می باشد. تفاوت در باکتری‌های شناسایی شده استان‌های مختلف در جنوب کشور می‌تواند به عوامل متعددی از جمله تغییرات شوری، ph، درجه حرارت و میزان اکسیژن آب و مدیریت مزارع مرتبط باشد که کنترل این عوامل در پیشگیری از بروز بیماری‌های ناشی از این باکتریها موثر خواهد بود.