اثرات القا مسمومیت آبستنی تحت بالینی در میش بر سطح سرولوپلاسمین سرم

بیماری مسمومیت آبستنی میش یک بیماری متابولیک است که سرچشمه آن تعادل منفی انرژی می‌باشد و منجر به متابولیسم شدید لیپیدی، کتوز و لیپیدوز کبدی می‌گردد. از سوی دیگر سرولوپلاسمین یکی از مهمترین پروتیین های گردش خون می‌باشد که %?? مس سرم را حمل می کند. سرولوپلاسمین یک پروتیین فاز حاد با فعالیت آنتی اکسیدانی است که در مواقع آسیب بافتی، التهاب و تنش در کبد ساخته می شود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر القا مسمومیت آبستنی تحت بالینی بر غلظت سرمی سرولوپلاسمین در میش‌ها صورت گرفت. این مطالعه روی پنج راس میش نژاد دورگ فشندی آبستن ? الی ? ساله با نمره وضعیت بدنی ?/? تا ? بر مینای ? انجام شد. نمونه های خونی از طریق سیاهرگ وداجی قبل از القا بیماری مسمومیت آبستنی از طریق محرومیت غذایی و پس از القا بیماری اخذ گردید. برای القا بیماری در میش‌‌‌‌‌‌ها محرومیت کامل غذایی با دسترسی آزاد به آب آغاز شد و تا رسیدن میزان غلظت سرمی بتا هیدروکسی بوتیرات به بالای ?/? میلی مول بر لیتر ادامه یافت. نتایج بیانگر این نکته بود که غلظت سرمی سرولوپلاسمین بعد از القا مسمومیت آبستنی تحت بالینی نسبت به زمان قبل از القا به طور معنی داری بالاتر بود(p < 0/01). نتایج نشان داد که اگرچه ارزیابی میزان سرولوپلاسمین سرم رهیافت رایجی برای تخمین وضعیت مس بدن میش‌ها می‌باشد ولی به دلیل تاثیر مواردی نظیر آبستنی، تعادل منفی انرژی، تنش اکسیداتیو و تغییرات هورمونی بر غلظت سرولوپلاسمین سرم، اندازه گیری میزان سرولوپلاسمین سرم توسط دامپزشکان تخمین دقیقی از وضعیت مس بدن به آنها نمی‌دهد.