اثر شکل جیره غذایی وسرمای اواسط دوره پرورش بر وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه‌های گوشتی نر پرورش یافته در ارتفاع پایین

هدف از این مطالعه اثر شکل جیره غذایی و سرمای بلند مدت اواسط دوره پرورش بر وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه‌های گوشتی نر پرورش یافته در ارتفاع پایین بود. بدین‌منظور، تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (نژاد راس 308) و جنس نر در مزرعه‌ای واقع در ارتفاع پایین پرورش یافتند. در این بررسی، جوجه‌ها از روز اول دوره پرورش با توجه به شکل جیره غذایی به شکل تصادفی در دو گروه مساوی (پلیت و آردی) و هر گروه با شش تکرار30 قطعه‌ای تقسیم و تا روز 21 دوره پرورش از نظر درجه حرارت و رطوبت در شرایط کاملا یکسان پرورش یافتند. بعد از آن، نیمی از جوجه‌های هر گروه جهت القا بیشتر آسیت به شکل تجربی در معرض استرس سرما قرار گرفتند، در حالیکه نصف دیگر جوجه‌ها در دمای طبیعی نگهداری شدند. میانگین میزان رشد، مصرف دان، ضریب تبدیل غذایی و تعداد تلفات ناشی از سندرم آسیت ثبت و در پایان هفته ششم نیز به منظور تعیین میزان هماتوکریت سرم خون اخذ گردید. مرگ و میر ناشی از آسیت بطور مشخص در جوجه‌های گروه آردی کمتر از گروه پلیت بود. ارزیابی پارامترهای رشد مشخص کرد که در خلال دوره زمانی 22-42 روزگی بین گروه‌های سرما و کنترل از نظر میزان رشد و مصرف دان تفاوت معنی‌دار وجود داشت، ولی هیچ اثر معنی‌داری روی میزان ضریب تبدیل غذایی مشاهده نگردید، بطوریکه بیشترین میزان پارامترهای رشد در جوجه‌های گروه سرما نسبت به گروه کنترل بدست آمد. میزان هماتوکریت و نسبت‌های وزن بطن راست به وزن دو بطن و هتروفیل به لنفوسیت در جوجه‌های گروه پلیت بعد از مواجهه با سرما بطور معنی‌دار بالاتر ازجوجه‌های سایرگروه‌ها بود، اما این پارامترها در جوجه‌های گروه آردی کمترین میزان را نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که جیره آردی می‌تواند با کاهش مصرف دان بخصوص انرژی دریافتی از طریق پایین بردن سرعت رشد، سبب کاهش فعالیت متابولیک در مراحل بعدی زندگی جوجه‌های گوشتی شده و به دنبال آن کاهش رخداد آسیت شود.