نقش گیرنده های mc3/mc4 ملانوکورتینی بر اخذ غذای القا شده بوسیله نسفاتین-1 در جوجه های گوشتی

سیستم ملانوکورتین نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان دارد. از طرفی نسفاتین-1 اخذ غذا در پرندگان را کاهش می دهد. مطالعه حاضر به ‌منظور بررسی اثر سیستم ملانوکورتینی بر اخذ غذای ناشی از نسفاتین-1 در جوجه های گوشتی صورت گرفته است. تعداد 36  جوجه‌ی گوشتی بطور تصادفی در سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. هر آزمایش شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود (12 جوجه در هر گروه). در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت از غذا(fd3) ‎ با تزریق داخل مغزی-بطنی‏ (icv) ‎محلول رقیق کننده یا ‏محلول دارویی را دریافت کردند. سپس به پرندگان اجازه دسترسی بدون محدودیت به غذا و آب داده شد. مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%bw) ‎اندازه گیری شد. در آزمایش اول، به جوجه ها درگروه اول محلول کنترل، گروه دوم نسفاتین- 1)40 نانوگرم)، گروه سوم shu9119 ( 0.5 نانومول، آنتاگونیست گیرنده های mc3/mc4) و گروه چهارم نسفاتین-1 +  shu9119به صورت داخل بطنی مغزی تزریق شد. در ‏آزمایش دوم، به جوجه ها در گروه اول محلول کنترل، گروه دوم  نسفاتین- 1)40 نانوگرم)، گروه سوم  mcl0020(0.5 نانومول، آنتاگونیست گیرنده mc4) و گروه چهارم نسفاتین- 1+ mcl0020 تزریق شد.‏ در ‏آزمایش سوم، به جوجه ها در گروه اول محلول کنترل، گروه دوم  نسفاتین- 1)40 نانوگرم)، گروه سوم  mtii(2.45 پیکومول، آگونیست گیرنده های mc3/mc4) و گروه چهارم نسفاتین- 1+ mtii تزریق شد.‏ نتایج نشان داد، تزریق نسفاتین-1 با دوز 40 نانوگرم اخذ غذا را کاهش داد (0.05>p). تزریق هم‌زمان نسفاتین-1 و shu9119، همچنین تزریق هم‌زمان نسفاتین-1 و mcl0020 کاهش اخذ غذای ناشی از  نسفاتین-1 ‏را مهار کرد (0.05 > p). تزریق نسفاتین-1 با دوز 40 نانوگرم و mtii با دوز 2.45 پیکومول تاثیری در اخذ غذا نداشت (0.05 p). با توجه به نتایج، احتمالا اخذ غذای ناشی از نسفاتین-1 در جوجه های گوشتی توسط سیستم ملانوکورتینی میانجی گری می شود.