بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک منجر به مرگ در طوطی طوق صورتی مبتلا به نئوفوبیا

بسیاری از حیوانات از تازگی بیزارند. رفتاری که به نام نئوفوبیا شناخته می‌شود. در طبیعت، اجتناب از شکارچیان جدید، غذاها، اشیاء و مکآن‌ها، تاریخچه راز بقای آن‌ها را شکل می‌دهند و بر نحوه واکنش حیوانات به محیط های جدید تاثیر می‌گذارد. اما با توجه به ساختار  کالبد شناسی، سطح تحمل و فیزیولوژی گونه جانوری گاهی این فوبیا می‌تواند منجر به آسیب های غیر قابل برگشت و حتی مرگ حیوان شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک منجر به مرگ در طوطی یقه صورتی psittacula krameri))مبتلا به نئوفوبیا میباشد. به دنبال مرگ ناگهانی یک قطعه طوطی طوق صورتی متعلق به باغ وحش ارم تهران متعاقب جابجایی، کالبدگشایی انجام شد و خون محیطی از ورید استخوان ران vena femoralis   برداشته شد. همچنین نمونه‌هایی از صفرا، مایع زجاجیه، مایعات مغزی نخاعی و مایع پریکارد و محتوای معده، پر و نمونه‌هایی از کبد، کلیه و ماهیچه‌های اسکلتی برای ازمایشات سم‌شناسی و بیوشیمیایی و نیز ردیابی عوامل ویروسی و باکتریایی که بطور بالقوه می توانند باعث مرگ ناگهانی شوند برداشته شد. و بافت قلب، ریه و مغز از لحاظ پاتولوژی بررسی شد. در بررسی قلب پارگی در کرونر دهلیز راست مشهود بود. تعداد آبسه های آئورت و محل نشات گرفتن عروق کرونر دچار تغییر شده بود که شواهد به نفع ایست قلبی بود. در دریچه های قلبی شواهدی از اختلال، بویژه رگورژیتاسیون به وضوح دیده شد، کوردا تندینا  تغییر کرده و عضلات پاپیلاری دچار اختلال و مالفورمیشن سریع شده بود. مرگ ناگهانی مرحله نهایی زنجیره‌ای از حوادث است که منجر به ایست قلبی می‌شود. این موارد معمولاً شامل فیبریلاسیون بطن و به نسبت کمتر، برادی آریتمی شدید هستند.