مقایسه‌ی اثرات ضد قارچی فلوکونازول و نانوفلوکونازول بر روی درماتوفیت‌های حیوان‌گرای جدا شده از انسان و حیوان

یکی از شایع‌ترین عفونت‌های قارچی در انسان و حیوانات درماتوفیتوزیس می‌باشد. امروزه در برخی موارد بیماری، مقاومت‌های دارویی و درمانی در برابر داروهای رایج مشاهده شده است لذا طراحی و استفاده از داروهای ضد قارچی جدید جهت درمان این بیماری ضروری به نظر میرسد. در این مطالعه فرم نانوفلوکونازول دارو طراحی و تست‌های حساسیت دارویی برای گونه‌های‌ی درماتوفیتی انجام شد. از بیماران مشکوک به درماتوفیتوزیس آزمایش مستقیم و کشت به عمل آمد و درماتوفیت‌های جدا شده توسط تعیین توالی ژنومی ناحیه‌ی its15.8sits2 تعیین هویت شدند. تست حساسیت دارویی برای ایزوله‌های درماتوفیتی  با پروتکل استاندارد clsi m38a2 انجام گردید و برای هر گونه محاسبه شد. 47 مورد کلنی درماتوفیت شناسایی شد که شامل 23 مورد ترایکوفایتون منتاگروفیتس، 12 مورد ترایکوفیتون وروکوزوم و 12 مورد میکروسپوروم کنیس بود. نتایج برای ترایکوفایتون منتاگروفیتس، ترایکوفیتون وروکوزوم و میکروسپوروم کنیس به ترتیب برابر با 32، 32 و 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول و 8، 16 و 4 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای نانوفلوکونازول و همچنین برای این سه گونه به ترتیب 64، 64 و 16 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای فلوکونازول و 16، 32 و 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر برای نانوفلوکونازول بدست آمد. نتیجه‌گیری: فرم نانوفلوکونازول در مقایسه با فرم معمول فلوکونازول دارای مقادیر mic پایین تری در برابر گونه‌های حیوان‌گرای درماتوفیت می‌باشد و در غلظت‌های پایین‌تری از دارو باعث مهار رشد درماتوفیت‌ها شد.