مطالعه تجربی اثرات محافظتی هسپرتین بر آسیب ایسکمی بازخون‌رسانی (i/r) روده در موش صحرایی

مخاط روده به شدت توسط ایسکمی بازخونرسانی (ir) تحت تاثیر قرار می گیرد. نشان داده شده است که هسپرتین در برابر آسیب ایسکمی بازخون‌رسانی در ارگان‌های مختلف دارای اثرات محافظتی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هسپرتین بر آسیب ایسکمی بازخونرسانی روده موش صحرایی می باشد. بدین منظور، 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شاهد (گروه 1)، شاهد جراحی (گروه 2)، ایسکمی بازخونرسانی (گروه 3) و ایسکمی بازخونرسانی به علاوه تیمار با هسپرتین (گروه 4) تقسیم شدند. آسیب ایسکمی بازخونرسانی با 30 دقیقه ایسکمی روده و 60 دقیقه خون‌رسانی مجدد ایجاد شد. موش های گروه 4، هسپرتین (u/kg1000) را 120 دقیقه قبل از القاء ایسکمی از طریق تزریق زیرجلدی دریافت کردند. پس از انجام آزمایشات، قسمت کولون روده خارج و جهت آسیب شناسی بافتی آماده گردید. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر مالون دی آلدئید، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در بافت کولون اندازه گیری شد. آسیب شناسی بافتی ارتشاح شدید سلول های آماسی، پرخونی و خونریزی لامینا پروپریا، نکروز سلول های بافت پوششی کولون و کاهش ضخامت مخاط را در گروه ایسکمی بازخونرسانی نشان داد.  مطالعه آسیب شناسی، نشان دهنده کاهش آسیب بافتی بدنبال مصرف هسپرتین در بافت کولون موش های گروه 4  بود. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه ایسکمی بازخونرسانی به طور معنی داری (0.05>p) کاهش، ولی در گروه ایسکمی بازخون‌رسانی به علاوه تیمار با هسپرتین، افزایش نشان داد. هسپرتین مقدار مالون دی آلدئید را که در اثر ایسکمی بازخون‌رسانی افزایش یافته بود، به طور معنی داری (0.05>p) کاهش داد. نتایج مطالعه نشان داد، هسپرتین می‌تواند روده بزرگ موش های صحرایی را از آسیب ایسکمی بازخون‌رسانی محافظت  نماید.