ارزیابی آسیب‌شناسی بافتی نانوکامپوزیت تری کلسیم فسفات در مقایسه با نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت بر روند التیام نقیصه ایجاد شده در استخوان ران خرگوش

از دست دادن قطعات استخوانی که اغلب ناشی از ضربه، عفونت، برداشت توده و یا حتی عدم بازسازی کامل استخوان پس از شکستگی‌های پیچیده می‌باشد یکی از چالش‌های همیشگی در پزشکی و دامپزشکی محسوب می‌شود. طی دهه‌های اخیر تلاش‌های فراوانی به منظور دست یابی به موادی که توانایی بازسازی استخوانی بالایی داشته باشند و بتوانند جایگزین مطمئن پیوندهای اتوگرافت یا زنو گرافت شوند، انجام شده است. در این مطالعه از 45 سر خرگوش نر بالغ نیوزلندی 86 ماهه با وزن 0.5±3 کیلوگرم که بطور تصادفی به 3 گروه 15تایی تقسیم شدند استفاده شده است. طی جراحی انجام شده بر روی استخوان ران هر خرگوش نقیصه‌ای بصورت دو طرفه و به قطر 6 میلی‌متر ایجاد شد. درگروه اول (شاهد) از هیچ ماده‌ای استفاده نشد، در گروه دوم از نانوکامپوزیت هیدروکسی آپاتیت و در گروه سوم از نانو کامپوزیت تری کلسیم فسفات برای پر کردن نقیصه استفاده شد. نمونه‌های استخوانی طی روزهای 15، 30 و 45 جهت ارزیابی‌های هیستوپاتولوژی برداشت شدند و برای ارزیابی از 4 شاخص جوش خوردن، اسفنجی شدن، کورتکس و مغز استخوان استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان التیام در گروه نانوکامپوزیت تری کلسیم فسفات در مقایسه با سایر گروه‌ها بصورت معنی‌داری بیشتر بوده است.بنابر این با توجه به نتایج حاصل می‌توان اذعان نمود داربست استخوانی نانوکامپوزیت تری کلسیم فسفات تاثیر مثبتی بر روند التیام داشته و قدرت استخوان سازی مطلوبی دارد، بنابراین می‌تواند استفاده گسترده ای در جراحی های ارتوپدی و همچنین مهندسی بافت داشته باشد.