نقدی بر ترجمه های فارسی آیه «وَ ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا»

قرآن برای هدایت همه نسلها است چنانچه خدای متعال می فرماید: «تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده لیکون للعالمین نذیرا»(الفرقان،1) در این کلام الهی که برای هدایت ابدی بشر است، هر واژه یا کلمه بر اساس حکمتی صورت گرفته است لیکن با بررسی ترجمه های موجود از قرآن به نظر می رسد برخی از آنها ما را به غایت و هدفمان که بهره بردن از کلام وحی است نمی رسانند. در این مقاله نگارنده با شیوه تحلیلی تطبیقی به بررسی ترجمه های آیه آخر سوره یوسف پرداخته است و با ارایه دیدگاههای کلامی، قرایی و روایی ضعف و لغزش برخی از ترجمه ها را در عبارت ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا به دست آورده است؛ در واقع مترجمین و مفسرینی که چنین ترجمه ای را ارایه داده اند در توجیه ترجمه خود روایاتی را آورده اند که آن احادیث از نظر سند و متن مورد مناقشه قرار گرفته است؛ همچنین با بررسی اختلاف قرایات و دلایل و حجج قرایی به این نتیجه رسیده که این ترجمه هیچ توجیه قرایی ندارد و در نهایت این ترجمه کنار گذاشته می شود و در نهایت دلیل و علت این برداشت در نظرات مفسرین بدست می آید.