نزول و صعود روح رحمانی در شعر حجّـت حق ابن سینا حکیم مشّایی و شیخ اشراق شهاب الدین سهروردی حکیم اشراقی

وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحی که انسان را فرستادیم بیرون جمال خویش برصحرا نهادیمحجـّـةالحقّ وشرف‌الملک وامام الحکمای، الشیخ‌الرییس حسین بن‌عبدالله‌بن‌حسن بن‌علیّ بن سینا، حکیم مشایی وابوالفتوح شهاب الدّین، یحیی بن حبش بن امیرک السهروردی رادرنزول و صعود روح رحمانی ونفس ناطقه انسانی و برعالم نفس حیوانی و عالم ناسوت جسمانی و نیز بازگشت آن به عالم قدس سبحانی ولاهوت وهاهوت یزدانی دوقصیده عینیّه و حاییّه است که نگارنده در پرتو خورشید قرآن درباره روح و نزول وصعود آن وحقیقت محمدیه به نثر و نظم شرحی پرداخته و قصیده عینیّه ابن سینا را درباره هبوط روح آورده واز دو ترجمه و شرح منظوم اثر دانشمند و مفسر علامه شادروان سیّد محمّد حسین انوار شیرازی و حکیم علامه حایری مازندرانی یاد کرده است.هَبَطَتْ الیکَ مِنَ المحلِّ الارفعِورقـایُ ذاتُ تـعزُّزٍ و تـَمَنُّعِشد طایر فرخنده ای از آسمان در جسم تو بگزید جا وگشت جانسوی تو از فراز گشت روانبا فرّ و ناز آن کشیده میانابداً تَحِنُّ الیکُمُ الارواحُ و وِصالُکُم ریـحانُها والرّاحُشوق دیدار شما ای قُدسیان در جان ماستوصْلتان شادی ما و باده و ریحان ماستبال بگشوده مرغ جان سویت تا زند بال بر سر کویت