بررسی سندی و دلالی روایت «اذا کُتِبَ الْکِتَابُ قُتِلَ الْحُسَینُ علیه‌السلام»

براساس منابع روایی متقدم، یکی از سخنان به جای مانده از امام صادق (ع) راجع به ریشه و سبب اصلی قتل سیدالشهداء (ع) عبارت: «اِذَا کُتِبَ الْکِتَابُ قُتِلَ الْحُسَینُ (ع)» است که اساس واقعه عاشورا را عهدنامه‌ای ما بین چند تن از منافقین اصحاب پیامبر (ص) می‌داند که به عنوان صحیفه ملعونه شهرت یافته است. در این پیمان تعدادی از اصحاب پیامبر$ با یکدیگر عهد کردند از به خلافت رسیدن امیرالمومنین (ع) ممانعت کنند و اجازه ندهند خلافت در خاندان رسول اکرم (ص) ادامه پیدا کند و برای رسیدن به این هدف، نقشه ترور آن حضرت را طراحی نمودند. مفسران آیات 79 و 80 سوره زخرف، آیه 7 و 10 سوره مجادله، آیه 167 بقره و آیه 118 آل عمران را درباره این صحیفه دانسته‌اند و بر پایه برخی اسناد، علاوه بر کتب شیعه، این قضیه در منابع اهل سنت از جمله «النشر و الطّیّ»، نیز آمده است. عبارت «اِذَا کُتِبَ الْکِتَابُ قُتِلَ الْحُسَینُ (ع)»، ضمن حدیثی در کتاب روضه کافی نقل شده که از جهت سندی دارای اشکالاتی است؛ لکن از جهت متنی با روایات منابع متقدم و معتبر مطابقت دارد. در این مقاله با استفاده از بررسی سندی آیت الله شبیری زنجانی، تعلیق در سند حدیث منتفی و تصحیف در نام برخی از راویان سلسله سند، مرتفع، و دلالت متن حدیث، بر توطئه منافقین اصحاب رسول خدا (ص) و غصب خلافت امیرالمومنین (ع) به عنوان اصل و اساس قتل اباعبدالله الحسین (ع) اثبات شده است.