نقد و تحلیل حاکمیت نقل بر عقل در مکتب تفکیک

اندیشه‌ی تفکیک همواره با نوعی نقل‌گرایی و فلسفه ستیزی همراه بوده است. نقل‌گرایی در جریان‌های مختلف فکری مانند اخباری‌گری در شیعه و سلفی‌گری در اهل تسنن به‌چشم می‌خورد. اما نقل‌گرایی در دوره‌ی اخیر در قالب جریان تفکیک نیز قابل بررسی است. میرزامهدی اصفهانی به عنوان موسس مکتب معارف خراسان، موسوم به «مکتب تفکیک»، رویکرد متفاوتی نسبت به مخالفان خود و بسیاری از مطالب فلسفی داشته که از آن جمله می‌توان به تمییز بین برهان فلسفی با عقل مذکور در آیات و روایات اشاره کرد. وی بر این باور است که حجّت الهی بر بندگان، عقل نورانی است که بین حق و باطل تمییز داده و کاشف حسن و قبح می‌باشد؛ نه برهان ظلمانی که از تمییز دادن مواد خود نیز عاجز است. این رویکردها منشا انتساب باور نقل‌گرایی در مفهوم عقل‌گریزی به جریان تفکیک شده است. مقاله حاضر بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی، ضمن تبیین نگاه منتقدان جریان تفکیک، محل اشکال میرزای اصفهانی را تبیین نموده و اشکالات ناقدان در این خصوص را مورد نقد و تحلیل قرار دهد.

criticism and analysis of the domination of narration over reason in the segregation school

the idea of segregation has always been associated with a narrativeism and anti-philosophy. narrativeism can be seen in different intellectual trends such as akhbārism in shia and salafism in sunnis. but narrativeism in the recent period can also be examined in the form of the segregation school. as the founder of the khorasan school of education, known as the segregation school, mirza mahdi esfahani had a different approach to his opponents and many philosophical topics among which we can mention the distinction between philosophical argument and reason mentioned in the verses and traditions. he believes that allah’s authority over his servants is the enlightened intellect that distinguishes between right and wrong and discovers good and bad, not the dark argument which is unable to distinguish its materials. these approaches are the source of assigning the belief of narrativeism in the concept of anti-rationalism to the segregation school. the present article aims to explain the problems of mirza esfahani with the descriptive-analytical method, while explaining the views of the critics of the segregation school, and criticize and analyze the problems of critics in this regard.