بررسی مبانی توحید در رازقیت

توحید در رازقیت به معنای توحید در رزق‌رسانی است. این مرتبه از توحید از صفات فعلی پروردگار به‌شمار می‌رود که از رابطه رازق که خداوند است با مرزوق که از ویژگی‌های مخلوقین است، انتزاع شده است. در برخی از آیات قرآن صفت رازقیت به غیر خدا نسبت پیدا کرده است. این در شرایطی است که توحید در رازقیت به معنای انحصار رزق‌رسانی برای خداوند است. قرآن کریم برای تبیین این مفهوم به مبانی خاصی از جمله: اعتقاد وجود به خدا در عالم، اعتقاد به ربوبیت الهی در کنار عقیده به خالقیت وی و اعتقاد به نظام سلسله‌ی طولی در توحید افعالی اشاره می‌نماید. این نوشتار درصدد آن است که پس از بررسی کوتاهی درخصوص مفهوم رزق و انواع آن از نظر آیات و روایات، با بررسی مبانی پیش‌گفته توحید در رازقیت را به اثبات برساند.

Investigating the Principles of Tawḥīd in Providing Sustenance

Tawḥīd in razāghīyat means monotheism in providing sustenance. This level of tawḥīd is considered as one of the present attributes of Allah the Almighty, which is derived from the relationship between rāziq (provider of sustenance), which is Allah the Almighty, and marzūq (The recipient of sustenance), which is one of the characteristics of creatures. In some verses of the Qur #39;an, the attribute of providing sustenance has been attributed to other than Allah the Almighty. This is in the conditions that tawḥīd in providing sustenance means the monopoly of providing sustenance for Allah the Exalted. To explain this concept, the Holy Qur #39;an refers to certain foundations, such as: Belief in the existence of Allah the Almighty in the world, belief in Allah #39;s Lordship along with the belief in His creativity, and belief in the system of long chain in monotheism of verbs. This article aims to prove the concept of sustenance and its types from the viewpoint of verses and narratives, after a brief review of the aforementioned principles of monotheism in providing sustenance.