معناشناسی واژه‌های «امانی» و «اٌمنیه» در بافتارِ آیات قرآن‌کریم

منظور از معناشناسی واژه های »اَمانی « و »اُمنیه « در بافتار آیاتِ قرآن کریم، تحلیل معناشناختی این واژه ها در بافت زبانی و موقعیتی آنهاست. در این تحلیل علاوه بر سیاق، آیات نظیر، اسباب نزول، مردم شناسی مخاطبان و سبک ارجاعی قرآن کریم آن‌گونه که ونزبرو ادعا می کند، نیز لحاظ می گردد. از معناشناسی واژه های »اَمانی « و »اُمنیه « در بافتارِ آیاتِ قرآن کریم این نتیجه کلی حاصل می شود که این واژه ها در تمام کاربردهای قرآنی خود با مفهوم »وعده « ارتباط معناشناختی نزدیکی دارند و به معنای »وعده های « خوشایندی هستند که انسان به خود و پیروان خود می دهد. مصادیقی از اَمانی، وعده هایی باطل و ناشی از فریبکاری شیطان هستند: مانند وعده داخل شدن در بهشت و رهایی سریع از آتش جهنم که یهودیان غرق در گناه دل خود را به آنها خوش کرده بودند و بی‌هیچ مستندی از وحی و تورات در این باره گمانه زنی می کردند. اما گاهی مصداقِ این وعده ها حق است: چنانکه در آیه 52 سوره حج، مصداقِ واژه »اُمنیه «، »وعده فرج « است که انبیا و رسولان الهی آن را از وحی دریافت کرده و دلهای خود و پیروان خود را با آن محکم می کردند: این آیه در ارجاع به »وعده فرج « که در زبور حضرت داود علیه‌السلام قرار دارد، بیان شده است و تعبیر »القای شیطان « در این آیه، در ارجاع به پاسخ نمادین به شیطان در مراسم رمی جمرات بیان شده است. این مراسم در سرزمین »منا « انجام می شود که نام آن با واژه »اُمنیه « هم ریشه است.

A Semantic Analysis of the Words “Amani” and “Omniyyah” in the Context of the Verses of the Holy Quran

The present study aims at the semantic analysis of the words ldquo;amani rdquo; and ldquo;omniyyah rdquo; in the linguistic context and situational context of the verses of the holy Quran. In this analysis, in addition to the context, analogous verses, the cause of revelation, the anthropology of the audience and the referential style of the holy Quran, as Wansbrough claims, are also considered. Based on the semantic analysis of the words ldquo;amani rdquo; and lsquo;omniyyah rdquo; in the contexts of the verses of the holy Qurchr('39')an, it can be generally concluded that these words are closely related to the concept of ldquo;wa rsquo;dah rdquo; in all their Quranic uses, and they refer to the blissful promises that one makes to himself or his followers. Some examples of ldquo;amani rdquo; are the false promises made by Satanchr('39')s deception such as the promise of entering the Heaven and quick deliverance from the fire of the Hell, which the sinful Jews rejoiced in and they speculated about without any evidence from the revelation or the Torah. But sometimes the example of these promises is truthful as, in verse 52 of Surah alHajj, the example of the word ldquo;omniyyah rdquo; is ldquo;the promise of faraj rdquo; which the prophets and messengers of God received from the revelation and with which they assured themselves and their followers: this verse has been mentioned in reference to ldquo;the promise of faraj rdquo; which is in the Zabur of Prophet David (p.b.u.h.), and the phrase ldquo;Satan rsquo;s inculcation rdquo; in this verse has been mentioned in reference to the symbolic response to the Satan in the Rami alJamrat ceremony. This ceremony is held in the land of ldquo;Mena rdquo;, which has the same root as that of the word ldquo;omniyyah rdquo;.