تطبیق ترجمه فولادوند و امید مجد با تکیه بر نظریۀ نایدا در سوره بقره

قرآن کریم دارای ذات محتوایی و یا پیامی جهت هدایت و ارشاد و تغییر رفتار و سبک زندگی مادی‌گرایانه به الهی گونه است، چنین متن هایی با متن نوشته های بشری تفاوت های اساسی دارد؛ چرا که نه می توان آن را متنی داستانی نامید و نه متنی ذهنی و نه متنی علمی و واقع گرایانه و نه متنی تخیلی، هرچند تمام این موارد در آن یافت می شود ولی قالب واحدی برای آن فرض نشده است، لذا ترجمه این گونه متن ها با متن های دیگر متفاوت است، غالب مترجمان قرآن براساس نظریه های مطرح ترجمه مانند نظریۀ یوجین نایدا گرایش به انتقال مفاهیم اصلی متن قرآن دارند که در کنار آن ساختار نحوی به زبان مقصد منتقل شود و معانی اصلی واژگان و عبارات زبان مبدا در ترجمه منعکس گردد و ساختار اصلی حفظ شود هرچند تعدادی از مترجمان مانند محمد مهدی فولادوند با آوردن توضیحات تفسیر گونه در داخل کروشه که نشان از مطالعه تفاسیر از زبان اصلی دارد، سعی در قابل فهم کردن ترجمه خود با حفظ ساختار متن اصلی نموده است. حال آن که امید مجد ترجمه ای منظوم دارد که با بررسی انجام شده در بسیاری از آیه ها علاوه بر ساختارشکنی در قالب و مفهوم، امکان برداشت مفهومی سوای مفهوم اصلی متن قرآن از آن می شود؛ لذا می توان ترجمه فولادوند را تا حدی ترجمه ای صوری و ترجمه امید مجد را ترجمه ای پویا و فراتر از آن دانست.

A Comparison of Fooladvand and Omid Majd's Translations of Surah al-Baqarah Based on Nida's Theory

The content essence and message of the holy Quran is to guide and advise people and change their materialistic behavior and lifestyle to divine ones. Such texts are fundamentally different from those written by human beings since they are neither narrative, nor fictional, nor scientific, nor realistic, nor imaginary although all of these features are found in such texts, but they are not assumed to have a single format. Hence, translation of such texts is different from other texts. Based on popular translation theories like Eugene Nida rsquo;s theory, most translators of the Quran tend to transmit the basic concepts of the Quranic text alongside which its syntactic structure is transmitted to the target language, and the original meanings of the words and phrases of the source language are reflected in the translation and the original structure is maintained. However, some translators, such as Mohammad Mehdi Fooladvand, have attempted to make their translations more understandable by preserving the structure of the source text and adding interpretationlike explanations inside brackets, which is indicative of their studies of interpretations in the source language. At the same time, Omid Majd rsquo;s translation is poetic. Not only has he not preserved the format and meaning of the original language, but what is understood from his translation is different from what the original text of the Quran intends to express. Hence, Fooladvand rsquo;s translation can be called somewhat face translations, and Omid Majd's translation can be considered dynamic and beyond that.