بررسی مفهوم اساطیر الاولین در قرآن

کاوش در متن قرآن حاکی از آن است که مشرکان با هدف انکار منشا وحیانی قرآن و نفی معاد نسبت »اساطیرالاولین « بودن به قرآن داده اند. لغویان واژه »اساطیر « را جمع »اسطوره « دانسته اند. در مفهوم این واژه نیز تعاریف گوناگونی ارائه گردیده که حاصل آن این است که اسطوره جهان بینی ویژه انسان باستانی است و از جهت کشف ساختار اجتماعی زندگی بشر در زمان های بسیار دوردست و نیز ساختمان اندیشه ای او اهمیت دارد. اما باید دید با توجه به ابتدایی بودن شکل زندگی عرب جاهلی می توان اسطوره را نزد وی دقیقا به معنای اسطوره در جهان باستان دانست؟ از مطالعه در آیات قرآن و دقت در سیاق آیات چنین بر می آید که در نگاه عرب جاهلی که ارتباط با جنّ به نوعی همه ساحت های زندگی ایشان را تحت تاثیر قرار داده، اسطوره همان پیوندی است که این قوم با اجنّه داشته است. بررسی ساختار زندگی عرب جاهلی و سیاق آیات موردنظر و نیز نسبت های مشابهی که مشرکان به پیامبر وارد کرده اند همگی شاهدی بر مدعای مطرح در این پژوهش است.

Exploration of the Concept ofAsatir al-Avvalin(‘Fables of the Men of Old’) in the Quran

Studies on the Quran revealthat the disbelievers named the Quran asatir alavvalin( lsquo;fables of the men of old rsquo;) to deny therevealed origin of this holy book and to refute the resurrection.The Arabic word ostureh (singular form of asatir) which may be translated into lsquo;fable rsquo; in English has been defined differently, but what we may conclude from various definitions is that ostureh is the special worldview of the ancient man. Hence, discovery of the social structure of man rsquo;s life in the distant past as well as his thought system counts a lot. However, given the primary nature of the life of the preIslamic Arabs, can we say that what they understood fromostureh was exactly what it meant to the ancient people?Investigation into the Quranic verses and reflection upon their context tell us that from the perspective of the preIslamic Arabs, whose all walks of life had been influenced by connection with thejinn, ostureh is the same association they had with thejinn. An evaluation of the structure of the life of the preIslamic Arabs and the context of verses in question as well as the similar names the disbelievers used to call the Prophet all is evidence of the claim made in this research.