از تصویر‏آفرینی قرآنی تا تصویر‏سازی سینمایی؛ پژوهشی در امکان رسانه دینی

با ظهور عصر غلبه تصویر و بصر، سینما با قابلیت منحصر به فرد تبدیل واقعیت عینی به‌تصویر متحرک روز به روز گسترش یافته و مخاطبان زیادی را به‏سوی خود جذب کرد. در این میان، اقتضایات و محدودیت‌های فناورانه تصویر سینمایی اندیشمندان رسانه‌ای و سینماگران مسلمان را با مسیله چگونگی رسانش پیام دینی از طریق این قالب مواجه کرده است. قرآن به‌منزله معجزه جاویدان پیامبر خاتم در تنزیل مکی و مدنی خویش، با تصویرآفرینیِ بدیعش، بسیاری از معانی مجرد و عقلی را به‌صورت نمادهایی محسوس برای انسان‌ها مجسم کرده است؛ به‌گونه‌ای که در بخش زیادی از آیات قرآنی، گویی نه در برابر واژه‌ها بلکه مقابل تصاویری زنده و مجسم ایستاده‌ایم که با مخاطب خویش سخن می‌گویند. تامل در هر یک از تصاویر هنری قرآن و فهم منطق و سنت تصویرآفرینی یا همان تجلی زبانی حقیقت، بی‌شک برای سینماگر دینی ـ با غایت رسانش پیام دینی به مخاطبان ـ می‌تواند الهام‌بخش خلق آثاری بدیع باشد. نگارندگان در این مقاله، با مفروض گرفتن امکان انتقال پیام دینی از طریق سینما، می‌کوشند با مقایسه تصویر‏آفرینی ‌قرآنی و تصویرسازی سینمایی، گامی برای آشکارگی ظرفیت‌های ادبیات تصویری قرآن به‌منظور تحقق «سینمای دین‌محور» بردارند.