تحلیل گفتمان بیلبوردهای شهر تهران: «غیریت‌سازی» در پیام‌های فرهنگی و سیاسی

این نوشتار درصدد «تحلیل گفتمان پیام‏های فرهنگی و سیاسی شهرداری تهران» بر اساس نظریۀ گفتمان لاکلا و موفه است که از سال 1385 تا 1395 بر روی بیلبوردهای شهر تهران انتشار یافته‌اند، تا از این طریق بتوان به این پرسش‌ها پاسخ داد که این نهاد دال‌های مرکزی و شناور گفتمان خود را چگونه مفصل‌بندی کرده است؟ و آیا غیریت‌سازی و طرد گفتمان رقیب را مدنظر داشته است؟ محقق با انتخاب هدفمند 25 نمونه‌ طرح گرافیکی و بررسی دلالت‌های معنایی و ساختار گفتمانی هریک از آن‌ها، منطبق بر مفاهیم و مولفه‌های نظریۀ گفتمان، به اشباع نظری رسید. نتایج و برون‌داد این پژوهش بیانگر آن است که دال مرکزی «ولایت‌مداری» در محور و کانون گفتمان این نهاد قرار گرفته است. دال‌های شناور «مدیریت جهادی»، «روحانیت» و «تهاجم فرهنگی»، با پیوند به پیرامون و حول کانون مرکزی، مفصل‌بندی گفتمان شهرداری تهران با خاستگاه گفتمان «اصول‌گرایی» را تشکیل داده‌اند. زنجیرۀ هم‌ارزی با کنشگران سیاسی و اجتماعی منتقد دولت شکل نگرفت و اما نهایتاً غیریت‌سازی و به هم‌ریختن مفصل‌بندی گفتمان رقیب بر اساس منطق تفاوت حاصل نشد که آن را می‌توان در عدم موفقیت در کارزار انتخاباتی 1396 مشاهده کرد.

discourse analysis of tehran’s billboards:antagonism in cultural and political messages

the purpose of this paper is &discourse analysis of cultural and political messages of tehran municipality& based on laclau and mouffe’s discourse theory, published on the billboards of tehran from 2006 to 2016, in order to answer these questions: how the tehran municipality articulates discourse due to its nodal points and floating signifiers? has it considered antagonizing and rejection of rival discourse components? the researcher achieved a theoretical saturation by the targeted selection of 25 graphic designs and exploring the semantic implications and discourse structure of each according to the concepts and components of discourse theory. the findings of the research show: the nodal point and the “guardianship-centeredness (velayatmadari) “is on the focus of the municipality, the “jihadi management”, “clericalism”, “cultural invasion” are articulated around this focal point which has conformity with the discourse of “principals”. the chain of equivalence with the critical political and social activists of the government was not formed.