تحلیل تطبیقی شعر و نقاشی عصر صفوی با تکیه بر آرای هنری رماک

این مقاله پژوهشی بینارشته ای در قلمرو ادبیات تطبیقی است که به مطالعه ارتباط بین ادبیات و نقاشی عصر صفوی می پردازد و با استفاده از نظریه ادبیات تطبیقی هنری رماک، در پی تبیین این موضوع است که چگونه مفهومی یکسان، به اشکال متفاوت در شعر و نقاشی این عصر نمود یافته است. بر اساس یافته های این پژوهش، شعر و نقاشی این عصر را نمی توان ادامه و دنباله سبک های پیشین دانست؛ بلکه شعر و نقاشی این دوره، دارای ویژگی‌های متمایز خود بوده و شاعران و نقاشان عصر صفوی به مجموعه ای از اصول و موازین مشترک پایبندند که با موازین دوره های قبل قابل مقایسه نیست. همچنین، زمینی شدن یکی از پیش‌فرض هایی است که اساس اندیشه و هنر قرن یازدهم را شکل می دهد و شاعران و نقاشان عصر مورد بررسی به شکل های مختلفی از قبیل: واقع گرایی، جزئی نگری، لذت بخشیدن، استفاده از عناصر پیرامون و... که همگی از مولفه های زمینی شدن هستند، به خلق آثار خود دست یازیده اند.

A comparative analysis poetry and painting in Safavid era Based on theory of Henry Remak

As an interdisciplinary study in comparative literature, this paper is to address the linkage between literature and painting in Safavid era. Integrating Remak’s theory of Comparative Literature and Art, this study is to disclose how the same concept can be represented in different forms in poetry and painting in that era. Findings show that poetries and paintings in the investigated era are not in the perpetuation of previously dominant styles. Rather, poetry and painting in this era has their own special paradigm. In fact, Safavid poets and painters enjoy a set of common principles which cannot be compared with the previous eras. Furthermore, secularism is one main presupposition which make the building blocks of thought and art in the era. Indeed, the poets and painters in the era have created their own work in various forms such as: realism, partialism (micro reading), entertainment related reading, using surrounding elements, etc. which all are the main components of secularism.