شیوه‌های اقناع خواننده در «نفثه‌المصدور»

«نفثه‌المصدور» تالیف زیدری نسوی، اغلب به ‌مثابه متنی نگریسته شده است که بخشی از واقعیتِ تاریخی حمله مغول را به بیانی عاطفی روایت کرده است. اما در مقاله حاضر می‌کوشیم تا نشان دهیم که نویسنده این کتاب در فرصت مناسبی، که البته آن را مرهونِ سِمَتِ درباری‌اش است، به «تاریخ‌نمایی» دست زده است و وقتی مطمئن شده که کار مخدومان سابقش پایان یافته است، با استفاده از سابقه تحریرِ سیره جلال‌الدین و بهره‌گیری از سِمتِ دیوانی، نفثه‌المصدور را به‌ مثابه گواه برائتِ خود از اتهامِ فرار از حمله مغول نگاشته است. با استفاده از شواهد متنی و قرائت تنگاتنگ متن درمی‌یابیم که زیدری با بهره‌گیری از ژانری که برای روایت اثرش برگزیده است، یعنی روایت تاریخی، واقعیت را در جهت مقصود خویش تغییر داده و به ‌این ‌ترتیب ذهن خواننده امروزی‌اش را نیز تسخیر کرده است. این راه‌کارها از گردآوردنِ عناصر چهارگانه طبیعت و بهره‌گیری از ساختار قصیده در نثر آغاز می‌شود و تا درازگویی و ممانعت از شکل‌گیری گفت‌وگو پیش می‌رود.