نقش «به‌گزینی واژگان» در کمالِ هندسیِ شعرِ امروز

اساساً کشف ظرفیت‌های معنایی، موسیقایی و زیباشناختی کلمات و کاربرد هوشمندانه آنها در بافت نحوی کلام، معیاری برای سنجش میزان انتظام و انضباط ذهنی شاعر است. در این مقاله، به شیوه تحلیلی توصیفی و بر مبنای روش نقد فرمالیستی، درباره نقش «به‌گزینی واژگان» در کمال‌بخشی به هندسه و هارمونیِ سروده‌های شاعران برجسته معاصر بحث و بررسی شده است. پژوهش حاضر حاوی این دستاورد است که مهم‌ترین کارکردهای زیباشناختی به‌گزینی واژگان در شعر معاصران عبارتند از: فضاسازی، ایجاد ‌هارمونی و هندسه در بافت کلام، ایجاد تناسبات و تداعی‌های چندلایه لفظی و معنایی، و نقش القاگری. از این رهگذر، به‌گزینی کلمات به استحکام ساخت و بافت درونی شعر می‌انجامد و نظام هنری و هندسی شعر به کمال می‌گراید.