بررسی ارتباط ساختار و محتوا در فراداستان «میم عزیز»

ژانر فراداستان در ایران به جهت ماهیت آشنازدای آن، مورد اقبال فراوان است. اما حجم وسیعی از متونی که تحت عنوان فراداستان در ایران منتشر می‌شوند، تنها به فرم می‌پردازند، و از بازنمایی تجربه های پسامدرن تهی‌اند. رمان به مثابه رسانه بازتاب‌ دهنده جامعه باید با روح زمانه خود عجین باشد تا معضلات زندگی معاصر و فرهنگ جامعه را هشیارانه بکاود؛ لذا شگرد پردازی های فراداستانی باید با دغدغه‌های پسامدرنیسم و مسائل مطرح در جامعه پسامدرن هماهنگ باشد تا قالب و محتوا در تایید و تقویت یکدیگر متنی تاثیرگذار خلق کنند. در این مقاله ابتدا مروری بر فراداستان و مهمترین مولفه های آن بر مبنای دیدگاه‌های نظریه‌پردازان فراداستان صورت گرفته است، سپس مولفه های فراداستان در رمان «میم عزیز» بررسی و تحلیل شده است. در ادامه، محتوای پسا مدرنیستی رمان نیز تشریح شده است. بررسی‌های مقاله نشان می‌دهد که این رمان به لحاظ درآمیختن دو مقوله نقد ادبی و داستان پردازی، ایجاد عدم قطعیت، محتوای وجودشناسانه، برجستگی زبانی و همین طور پرداختن به مفهوم خانواده پسامدرنیستی به خوبی توانسته مضمون و محتوا را با ساختار و فرم داستان هماهنگ کند. در «میم عزیز»، شکل های متنوع خانواده به تصویر کشیده شده‌اند تا مفهوم خانواده هسته ای که پیشتر در مدرنیسم به عنوان تنها شکل بهنجار خانواده مطرح شده بود، نسبی گردیده و بینظمی و آشفتگی خانواده ها در جامعه معاصر نمایانده شود.