بررسی عوامل اجتماعی اقتصادی موثر بر میزان رضایت از زندگی اعضای هیئت علمی بازنشسته دانشگاه های دولتی شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی سطح نسبی رضایت از زندگی و عوامل عینی موثر بر این شاخص در میان اعضای هیئت علمی بازنشسته دانشگاه های سطح شهر تهران می باشد. بدین منظور عوامل تاثیرگذار بر این شاخص برحسب ویژگی های جمعیت شناختی، اجتماعی و اقتصادی شناسایی شده و سپس مطالعه ای پرسشنامه محور در میان اعضای بازنشسته هیئت علمی دانشگاه های تهران انجام شد. داده های موجود نشان دهنده سطح نسبتاً بالای رضایت از زندگی در اعضای بازنشسته هیئت علمی است. آزمون آلفای کرونباخ نیز پایایی پرسشنامه مورد نظر را تایید می کند. نتایج بدست آمده از برآورد اثر متغیرهای اجتماعی، حاکی از اثر معنادار و منفی متغیرهای سن، سن بازنشستگی و طول دوران بازنشستگی بر سطح رضایت از زندگی است. در مقابل، وضعیت تاهل و رتبه دانشگاهی بر میزان رضایتمندی افراد از زندگی تاثیری مثبت و معنادار داشته است. همچنین حمایت های خانوادگی و ارتباطات دانشگاهی و علمی نیز تاثیر مثبتی بر میزان سطح رضایت از زندگی افراد دارند. در نهایت، از میان عوامل اقتصادی مورد بررسی، مستمری بازنشستگی نیز تاثیر مثبت و معناداری بر رضایت از زندگی نمونه مورد مطالعه داشته است.