کاربرد مدل(Ism) جهت سطح بندی شاخص های شادی

هدف پژوهش حاضر، کاربرد مدل تفسیر ساختاری( ism) جهت سطح بندی شاخص های شادی بود. بدین منظور، از میان جامعه آماری تحقیق که شامل دانش آموزان، معلمان، اساتید و مدیران گروه های آموزشی چند دانشگاه در شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 222 نفر( 02 نفر دانش آموز ،02 نفر معلم ،02 نفر استاد دانشگاه ،02 نفر مدیران گروه های آموزشی) انتخاب شدند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادی و از لحاظ ماهیت، توصیفی- تحلیلی بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بررسی ارتباط مفهومی بین شاخص ها و پرسشنامه مقایسه های زوجی و همچنین پرسشنامه سنجش سطح شادی بود. برای انجام این پژوهش، ابتدا معیارهای شادی با استفاده از ادبیات تحقیق و نظر خبرگان استخراج شد و سپس بر مبنای عوامل و مولفه های به دست آمده، به سطح بندی شاخص های شادی با استفاده از مدل تفسیر ساختاری (ism) پرداخته شد. نتایج روش ism نشان داد که در میان عوامل فردی تاثیرگذار بر شادی، شاخص رضایت از زندگی ،از مهمترین عامل موثر بر شادی بود، همچنین خوش بینی، ارتباط دوستانه و صمیمانه با دوستان و همکلاسان، امید و هدف داشتن، معنادار بودن زندگی، اعتماد به نفس و نگرش مثبت نسبت به خود و محیط در رده های بعدی از نظر تاثیرگذاری بر شادی بودند. در میان عوامل خانوادگی نیز بهداشت و سلامت روانی خانواده، مهمترین عامل موثر بر شادی بود. در واقع بهداشت و سلامت روانی خانواده تنها عامل تاثیرگذار بر شادی به دست آمد. در میان عوامل مدرسه ای نیز امنیت عاطفی و روانی، مهمترین عامل موثر بر شادی بود. احساس تعلق به مدرسه در جایگاه بعدی از نظر تاثیرگذاری بر شادی بود.