آموزش و پژوهش قدرتمندترین ابزار توسعه (بانگاهی به آسیب‎شناسی 8 مانع اساسی پژوهش و توسعه)

جهان در شرایط کنونی وارد عصر جدیدی شده است بطوریکه عصر “دانشمندی” به اتمام رسیده و عصر “روش‎مندی” جایگزین آن شده است. در واقع در جهان بعد از سال 1970 یک معادله مطرح گردیده و آن معادله 1970 کوچکتر از 30 می‎باشد (1970< 30)، به عبارت دیگر تحولاتی که از قرن ا ول میلادی تا سال 1970 روی داده است، نسبت به تحولاتی که از سال 1970 به بعد (حدود 30 سال) صورت گرفته است، کوچکتر می‎باشد. در واقع تحولات 34 ساله اخیر بسیار وسیع‎تر و گسترده‎تر بوده است و این حکایت از یک تغییر و تحول عمده در رویکرد حاکم بر فرایندهای علمی، آموزشی و پژوهشی دارد. که ما در این مقاله سعی خواهیم کرد تا ضمن تشریح حرکت علمی به نقش آموزش و پژوهش در نهادینه شدن این فرایند بپردازیم. از طرفی نیز پژوهش در دنیای معاصر یکی از زیر ساخت‎های مهم توسعه بخصوص توسعه فرهنگی است و پژوهش روشمند در دنیای هزاره سوم جواز ورود به عصر اطلاعات شمرده می‎شود و نتایج آن جایمند است. از طرفی نیز این مقوله ویژگی بارزی دارد که امروزه تحت عنوان مبنای تصمیم‏گیری قلمداد می‎شود. که در این مقاله سعی شده است به این مهم در دو حوزة مهم دانشگاهی و دینی پرداخته شود و با رویکرد تاریخی- نقدگونه‎گی از طرفی سیمای گذشته مورد بررسی قرار گیرد و از طرف دیگر وضع حال و آینده را ترسیم نموده و به منظور بررسی سهم اختصاصی موانع پژوهش روشمند، هفت محور اساسی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرند که تمام موارد یاد شده برای رقم زدن توسعة پایدار و تاثیر گذار لازم است مورد توجه قرار گیرند و غلفت در مولفه‎های هر کدام از موارد یاد شده که عبارتند از : موانع علمی، اعتبارات، منابع و ابزار، ساختارهای آموزشی، نظام آموزشی، ارتباطات داخلی و بین‎المللی، سیاستگذاری می‎تواند در رقم زدن بی‏نقشی در تولید علم یک کشور موثر باشد. بر این اساس صاحبنظران و ارباب پژوهش را به توجه اساسی به این هفت زیر ساخت مهم و تعیین کننده دعوت نموده و انتظار می‎رود با تسهیل فرایند پژوهش از مرحله نظر، مرحله عمل و ثمر دهی، بالندگی را در تمام ابعاد علمی، ساختاری، رفتاری و زیر بنایی مملکت خویش شاهد باشیم چرا که پژوهش قلب آموزش است و آموزش موتور توسعه.