بررسی نقش تعدیل گر قراردادهای روان شناختی در ارتباط میان یادگیری سازمانی و اثربخشی تدریس معلمان

پژوهش حاضر نقش تعدیل گر قراردادهای روان شناختی در ارتباط میان یادگیری سازمانی و اثربخشی تدریس معلمان را بررسی می کند. باتوجه به هدف این پژوهش کاربردی، روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمین شهر کهنوج به تعداد 1500 نفر بود. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ، 306 نفر انتخاب شدند که از نمونه گیری به روش تصادفی ساده طبقه ای استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها نیز شامل سه پرسشنامه یادگیری سازمانی نیف(2001) ، پرسشنامه مربوط به اثربخشی تدریس معلمان چو و بولی(2007) و پرسشنامه قرارداد روان شناختی مرادی و همکاران(1392) که مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین میزان پایایی هر پرسشنامه با استفاده ازآلفای کرونباخ برای پرسشنامه یادگیری سازمانی 0.92، پرسشنامه قرارداد روان شناختی0.87 و برای پرسشنامه اثربخشی0.92 محاسبه شده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها ، از از نرم افزارspss برای آمار توصیفی و آزمون فرضیه ها و از نرم افزارamos برای معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که با توجه به نقش تعدیل گر متغیر قرارداد های روان شناختی، بین یادگیری سازمانی با اثربخشی تدریس معلمان رابطه معناداری وجود دارد. اما سایر یافته های این تحقیق حاکی از آن بود که بین چشم انداز استراتژیک، یادگیری جمعی ، تفکر سیستمی و توسعه شایستگی ها با اثربخشی تدریس معلمان ابتدایی شهر کهنوج رابطه معناداری وجود ندارد. به مدیران سازمانها ، ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﺎزﻣﺎن ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﺷﻮد، ﻓﺮﺻﺖﻫﺎی ﻳﺎدﮔﻴﺮی ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﺮای ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ ﺗﺎ اﻧﮕﻴﺰه و اﻋﺘﻤﺎدﺑﻪﻧﻔﺲ و ﻣﻴﺰان اﺳﺘﻘﻼل ﺑﺮای ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﺎرﺷﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ.