نظریه یادگیری ارتباط گرایی و طراحی آموزشی: چارچوبی برای الگوی طراحی آموزشی ارتباط گرا

در طول تاریخ تغییر پارادایم های یادگیری، رویکردها و نظریه های آموزشی جدیدی را رقم زده و موجب ظهور الگوهای طراحی آموزشی جدیدتری شده است. به عنوان مثال با ظهور نظریه های یادگیری رفتارگرایی ،شناخت گرایی و سازنده گرایی به ترتیب الگوهای طراحی آموزشی رفتارگرا(دیک و کاری –addieو غیره)شناخت گرا(نظریه نمایش اجزا،نظریه شرح وبسط)و سازنده گرا (محیط های یادگیری ساختن گرایانه – محیط های یادگیری آزاد و غیره)به وجود آمدند. در سال های اخیر نیز ارتباط گرایی به عنوان پارادایم جدید یادگیری در عصر دیجیتال مطرح شده و نوید الگوها و نظریه های طراحی آموزشی جدیدی را می دهد. هدف اصلی مقاله این است تا به بررسی مفاهیم نظری و کاربردی این نظریه در زمینه طراحی آموزشی پرداخته و نمونه مناسبی از الگوی طراحی ارتباط گرا را ارائه نماید. روش پژوهش این مقاله پیمایش نظری وکتابخانه ای می باشد که در ابتدا با جستجوی منابع معتبر حدود 42 کتاب و مقاله و 35 صفحه اینترنت مرتبط با نظریه ارتباط گرایی و طراحی آموزشی بدست آمد. سپس با مشخص کردن کلید واژه ها نظرات و مفاهیم ارتباط گرایی در زمینه طراحی آموزشی استخراجشد و در نتیجه با یک نظم منسجم و همچنین استنباط منطقی دقیق چارچوب و الگوی برای طراحی ارتباط گرایی ارائه شد.