مطالعه تطبیقی نقش تفکر انتقادی در فرایند تعلیم و تربیت از منظر علامه طباطبایی و هابرماس به منظور ارائه دلالتهای ضمنی تربیتی و کاربرد آنها در تعلیم و تربیت ایران

هدف این پژوهش، بررسی نقش تفکر انتقادی در فرایند تعلیم و تربیت از دیدگاه فلسفی و تربیتی علامه طباطبایی و یورگن هابرماس و شناسایی وجوه اشتراک و افتراق نظرات آنان در این زمینه به منظور ارائه دلالت های تربیتی در نظام تعلیم و تربیت ایران است. روش مطالعه، توصیفی و مقایسه ای و ابزار جم عآوری اطلاعات، فیش برداری از منابع و اسناد مکتوب آثار دو فیلسوف بوده و روش تجزیه و تحلیل داده ها در قالب فعالی تهای تحلیلی از تلخیص و عرضه داده ها و نتیجه گیری بوده است و همچنین جهت استخراج دلالت های تربیتی از روش نشانه شناسی استفاده شده است. نتایج نشانگر آن است که مولفه های تفکر انتقادی در زمینه های خردورزی، عقلانیت، اختیار و انتخاب در تجزیه و تحلیل مسائل و نظرات دیگران، استنباط و توام بودن علم و عمل و حفظ فردیت افراد در ضمن انجام تعاملات اجتماعی، رهایی بخشی و آزاداندیشی؛ از نظر هر دو فیلسوف مشت رک بوده و افتراقاتی بین نظرات آنان در زمینه هدف و جهت تفکر انتقادی با توجه به بررسی مبانی فلسفی و تربیتی این د و متفکر وجود دارد. استلزامات حاصل در جهت معرفی دلالت های تربیتی شامل پرسشگری و حقیقت جویی در فرایند آموزش، انعطاف پذیری و سعه صدر در گفتمان های تربیتی، رهایی بخشی از جهل وشیءگشتگی )انقیاد و انفعال( ذهنی شاگرد و معلم، یادگیری مشارکتی و تاکید بر تربیت اخلاقی و ارزشهای معنوی و علایق فراگیران و توسعه منطق عقلی و گفتگومحوری در زمینه عناصر آموزش و پرورش میباشد .