تبیین همگرایی هرمنوتیک هایدگری با فضای ابرمتنی در تعلیم و تربیت (با نگاهی به مساله خودشکوفایی یادگیرنده)

اگر چه می توان برای هر یک از حوزه های مختلف دانشی ( نظری و عملی) قلمرو مستقل نیز قایل شد، اما عمده اندیشمندان حوزه های مختلف علمی و تحقیقاتی بخصوص در قلمرو علوم انسانی امروزه نگاه درون حوزه ای و یا بین رشته های به حوزه های مختلف را سر لوحه تلاشهای علمی خود قرار دادند.از جمله موضوعاتی که هم اکنون کانون توجه اندیشمندان قرار گرفته است ، برقراری ارتباط معرفت شناختی بین دو حوزه فلسفه(مسایل و نظریه های فلسفی) و فناوری اطلاعات و ارتباطات است.بسیاری از فیلسوفان اگر چه سعی کرده اند به تبیین مسایل اختصاصی حوزه معرفتی خود بسنده نمایند اما هر از گاهی به پیوندها و ارتباطات ممکن بین حوزه تخصصی خود با دیگر حوزه از جمله فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز اشاراتی داشته باشند. ابرمتن(hypertext) خود یک فضا و رویکرد نوین معرفت شناختی است که حاصل گسترش رو به فزون فناوری ارتباطات و اطلاعات است.این مقاله تلاش دارد تا با تبیین ویژگی های نظریه فلسفی هایدگر در باب هستی(هرمنوتیگ هایدگری) و رویکرد ابرمتنی ودلالتهای تربیتی آندو از یک سو ، به همگرایی آن دو در تحقق اهداف مشترک خود که همان فراهم ساختن زمینه رشد و شکوفایی و تحققخود یادگیرنده است،از سوی دیگر نیزاشاره نماید.اگر چه هایدگر به طور مستقیم به نقش رسانه الکترونیکی و ابرمتن در تحقق هرمنوتیک مورد نظر خود اشاره نکرده است اما با بررسی آرا هایدگر در خصوص رشد و تحقق خود از یک سو و تبیین خصوصیاتی از فضای ابرمتنی،به نظر می رسد نوعی همگرایی بین آندو در خصوص تحقق و شکوفایی خود فرد یادگیرنده وجود دارد.تبیین همگرایی های ممکن بین نظریه هرمنوتیک هایدگر و ابر متن در خصوص تحقق بخشی از اهداف تربیتی مشترک فیمابین به ویژه مساله خود شکوفایی یادگیرنده از جمله اهداف تدوین این مقاله می باشد.در این مقاله هر جا از فرامتن سخن رفته است مقصود همان متن الکترونیکی است که از اقتضا ات معرفت شناختی متفاوت نسبت به ویژگی های رویکرد متنی(متن غیر الکترونیکی)بر خوردار است.