یادگیری پدیدار شونده در برابر یادگیری بازتولید شده با رویکرد نشانه شناسی نوین

در این مقاله تلاش شده است تا با وام‌گیری از رویکردهای پدیدار شناسی و نشانه‌شناسی ، مفهوم «یادگیری» از سطح ساختارهای ایستا و تدوین شده ، به سطح ساختار های پویا و تکوین شونده ارتقا یابد تا نقش یادگیرنده در این فرآیند تحولی و تعاملی نه به منزله یک گیرنده فعل پذیر و بازیافت کننده یافته های تدوین شده بلکه به مثابه یک خلق کننده و پدیدار کننده دانش و بینش خویش عمل کند. برای این منظور ضمن چیستی و باز تعریف مفاهیم مرتبط با یاددهی یادگیری ، راهبردهای خلاقانه یادگیری پدیدار شونده یا پدیداریت یادگیری در مقایسه با یادگیری بازتولیدی و یا تدوین شده ارائه می‌شود تا از این رهگذر امکان گشودن افقی جدید در تعلیم و تربیت فراهم آید. نتیجه این مقایسه منجر به تغییر مبانی نظری و عملی اصول و شیوه ‌های یاددهی یادگیری، و به تبع آن روش‌های ارزشیابی و بازسنجی در فرآورده های یادگیری خواهد شد.