سیاست و عدالت آموزشی

مقدمه وهدف:سیاست و عدالت آموزشی یکی از دل مشغولیهای مشترک کنشگران ازنیمه دوم قرن بیستم وقرن بیست ویکم است. تراکم و هم افزایی به اختلال در سازه های فرامادی، جزم باوری وخشکی وبی روحی ساختار ها ، انجامیده.‌ حاشیه نشینی ها وفقر جهانی که رو به ازدیاد و نیز وخیم تر شدن نیز دارد، پیامد رفتار های نسنجیده نارسایی سیاست و عدالت آموزشی است روش مطالعه تحلیلی توصیفی ؛ انتقادی است و در مقام روش ارائه تجویز وراهبرد : ارزشیابی وسنجش راهبرد و کارآمدی عملی متعادل وهم افزایی معیار مورد نظراین نوشته است .یافته ها: رویکرد غیرتوافقی تهاجمی و نیز منطق اقتصادی مبتنی بر بهره کشی لجام گسیخته از انسان ، است که با صلح ( در مصادیق ملی،منطقه ای و جهانی) هم در هم تنیده است وجامعه ملی وجهانی را بهجامعه پرخطر تبدیل کرده است.غفلت وسیع است و گاه استیصال و درماندگی در برابر ترجیحات بازار وسیستم مانع از پیگیری مداوم معضلات مربوط به عدالت میان-نسلی و بهره برداری عادلانه از انواع منابع زمین، آب و هوا وانرژی است. در مقام جستجوی راه حل آموزه های سنت تفهمی(درکی) ونیز مابعد ساختگرا همراه با نقد ایجابی وتوسعی و توصیه های کاربردی،میانجیگری توانمند سازانه، می تواند نظر قرار گیرد.راهبرد قابل توصیه آنست که ارزش های عدالت-محور با تدارک هماهنگی عمل،اگاهی کنشگران درک بهتر و کارامدتری از ضرورتهای فراموش شده آن را به دستور روز سیاستگذاری حکیمانه ، تبدیل کند. حقوق محرومان ،کودکان و عدالت میان-نسلی( با تفسیر موسع قانون اساسی و یا اندراج در آن) و جایگاه اقتصاد یادگیرنده به طور واضح تری احراز شوندکه تضمین ارزش های عدالت-محور و پایداری اجتماعی‌اند.