انسان شناسی و تربیت

هدف این مقاله توصیف کنش ایرانی، در هم تنیدگی هنر با شور وجذبه سلوک انسان شناسی مطرح در عرفان وفلسفه انسان ایرانی با زیست جهان امروزی او باتکیه بر علوم انسانی نوین است..مفهوم عرفانی- صوفیانه انسان کامل ، ومیراث فرهنگی قدیم ایرانی با ضرورت های زندگی روزمره باتحولات فرهنگی، ارزشی و زبانی مدرن( از رنسانس به این سو) درهم تنیده شده اند یا درهمزیستی ویا پاره ای نیز درهماوردی اند. از چند چرخش فرهنگی- تمدنی وتمثل ها وتعین های انسانی و نهادی آن ها نباید غافل بود.انسان خودبنیاد وخود باور به جای انسان کامل می نشیند. /کنشگر اجتماعی جامعه مدار به جای سالک وصوفی می ایستد/ هنرمند وروشنفکر به جای سالک //کارآمدی به جای حقیقت./حق برخورداری به جای وظیفه گرایی/غلبه لذات حسی برلذات هنری. بررسی نظریه‌های بلند ‌پروازانة انسان کامل، از سویی و جامعه سالم مفهوم ایرانشهر ،ونیز شهر نیک افلاطون از سوی دیگر به ترکیب روش شناختی کارآمدی نیازدارد؛که کنش کنشگر وحامل نظریه انسان شناسی در تحقق جامعه سالم و انسان کامل را که آن هم هدف بلند پروازانه و بنیادی فرهنگ ایران است توصیف و تبیین کند ..سرانجام بااین مفروض که هنر رقیب فرهنگ است به نقش هنر وهنرمند در آفرینش وتوسعه عادت واره ها(شرایط ذهنی) در برابر میدانَ(شرایط ساختاری) می پردازد که ترکیب میراث فرهنگی با،انتخاب فردی وزندگی روزمره ،چالش بامضایق وموانع،ورشد فرهنگی-اجتماعی رایکجا تکفل می کند.