آموزش و پرورش و توسعه

رویکردهای کلی راجع به آموزش و پرورش برای حوزه های نظری وکاربردی بر پایه اخلاق و معنویت، عدالت، و سلامت و نشاط و کارآمدی است. آموزش و پرورش با دامنه وسیعی از نیازها و مناظر نگاه به آن روبرو است. از جهت سلامت و اخلاق نیازها را می توان به نیازهای کاذب و اصیل تقسیم بندی کرد. هم از بعد عقلانیت فنی و ابزاری و هم از بعد عقلانیت تفاهمی و فهم مشترک، امروزه‌ کارآمدترین‌ روش‌ تعیین‌ اهداف‌ در برنامه‌های‌ خرد و متوسط و کلان‌ تعیین ‌معیار و تراز کیفیت زندگی سلامت و اخلاق است. فهم مشترک ایجاب می کند که: مباحثه‌ها و برنامه های آموزشی برای حوزه های کاربردی بر اساس‌ مطالعات‌، بررسی‌ اسناد، یافته‌ها و در مراحل‌ بعدی‌ بازدیدهای‌ موردی‌ و نیازسنجی‌ از خبرگان‌ و متخصصان‌ و شهود هم‌اندیشان‌ و سرانجام‌ تهیه ‌برنامه های باانعطاف وبرگشت پذیر صورت‌ پذیرد. در مورد عقلانیت تفاهمی مشترک باید اضافه‌ کرد که برای پرهیزاز انضباط خشن،‌ به‌ سوی‌ فضای چندصدایی حرکت کنیم. برنامه های ملی، سند ملی و سند چشم انداز، با کاربرد فهم مشترک می توانند به تنوع الگو مجهز شوند و از فقر الگو رهایی یابند. در علوم انسانی و تربیت در کار پردازش‌ و تولید آموزش و کمک‌ به‌ علم‌بودگی‌ آن، همه حق‌ دارند مشارکت‌ کنند و گام‌ اول‌ فهم مشترک و وفاق، درک‌ وجودی‌ دیگران‌ است‌. کلیه گروه های حاشیه ای‌ که‌ غالباً آسیب‌ دیدگان سختی و خشونت،‌ زمختی‌ ساختارها یا ناکارآمدی ‌سبک‌های‌ زندگی‌ و تنگنای هنجارهای‌ اجتماعی‌- فرهنگی و دیوان سالاری هستند، درکنار مصادیق آموزش و پرورش استثنایی، توان‌ یابان (معلولان)، مردم عادی، فیلسوفان،خبرگان ،ارزشیابان صاحب نظران زیست محیطی و متفکران اجتماعی و اخلاقی ، منابع غنی سازی نظری و کاربردی علوم انسانی و تعلیم وتربیت به‌ شمار . انتظار می رود این راه به‌ روش‌ عقلانیت تفاهمی ، فهم مشترک و تحلیل‌چند منطقی‌ و نقد واقع بینانه،‌ فرآیند بهسازی به‌ طور رضایت بخش تری‌ تسهیل‌ شود.